5 x de mooiste wandelgebieden van Spanje

Het Parque Nacional de Aigüestortes i Estany de Sant Maurici is een van de twee nationale parken in de Spaanse Pyreneeën. Aigüestortes betekent kronkelende wateren en daarmee is al aangegeven waar het in het nationale park in de eerste plaats om gaat: water, maar dan wel in talloze verschijningsvormen, zoals kraakheldere bergmeren, watervallen, drassige vlaktes en meanderende beekjes. De hoeveelheid bergmeren is ongekend. Het zijn er in elk geval meer dan tweehonderd. Het getal vierhonderd wordt ook wel eens genoemd.

De bergen mogen er ook zijn. Scherpe, granieten toppen zoals het Besiberri-massief, de Agulles de Travessani en de Encantats vormen een machtige decor. De hoogste toppen bereiken net de 3000 meter. Het ruwe, ongepolijste, rotsige terrein geeft het gebied, samen met het alom aanwezige water de allure van een echte wildernis. Geen wonder dat veel wandelaars zich naar dit nationale park spoeden. De populariteit van de Aigüestortes wordt mede in de hand gewerkt door de vele bemande berghutten.

Natuurlijk sombert het in Andalusië wel eens, maar je kunt er toch echt 365 dagen per jaar wandelen. In de zomer op de besneeuwde flanken van de Sierra Nevada, in de lente in de betoverend mooie Alpujarras of Sierra de Grazalema en in de wintermaanden aan de warme Cabo de Gata. De zuidelijkste provincie van Spanje herbergt schitterende natuurparken (en één Nationaal Park), hoge bergen, ruige valleien en heerlijke dorpen. De meeste routes zijn prima te doen voor beginnende en licht gevorderde wandelaars.

De imposante 'Besneeuwde bergen', oftewel Sierra Nevada, vormen het kloppende hart van Andalusië. Het smeltwater van de toppen levert dankzij een ingenieus systeem van kanalen (acequias) in de dalen van de Alpujarras al eeuwenlang het beste fruit, de heerlijkste noten en de geurigste hammen (trevélez) op. In de Alpujarra (de Spanjaarden laten de s meestal weg) heeft elk soort wandeling zijn eigen bewegwijzering. Groen-wit voor de lokale paden van minder dan 10 km, geel-wit voor de regionale paden, tussen 10 en 15 km, en rood-wit voor de GR's, de Gran Recorrido's, meerdaagse wandelingen, langer dan 50 km.

De GR der GR's is de GR7 (onderdeel van de E4), een wandelroute dwars door Europa en door heel Spanje. Zelfs als je maar een stukje van deze 'koning der wandelroutes' doet zoals het gedeelte tussen Pamaneira en Trevélez, goed voor een lange dag of twee kortere dagtochten, kom je al helemaal los van alles. Ook de GR142 (139 km), ook wel la senda de la Alpujarra genoemd, is geschikt om een stukje van te doen. Die loopt wat lager dan de GR7, van Lanjarón naar Finana. Ezelpaden als het sendero local Pitres-Ferreirola zijn ook mooi. Laatstgenoemd pad loopt door de dorpen van de Tahávallei. Het heeft een stevige bonus want het komt door Mecina Fondales, het mooiste witte dorp.

Te mooi om onbekend te blijven, het natuurpark Sierra de Guara in Aragón. Een ruig gebied waar je als wandelaar nog een bijzonderheid bent. Schaar bevolkt, weinig infrastructuur. Het natuurpark Sierra de Guara ligt aan de voet van de Pyreneeën. Je wandelt er over meestal goed onderhouden geitenpaadjes. Het nationaal park is vooral bekend vanwege zijn spectaculaire canyons (kloven). Klimmers en liefhebbers van canyoning uit de hele wereld kennen het gebied hierdoor wél! Veel spectaculairder krijg je het niet in Europa.

Rond de steile rotsen kun je gieren, lammergieren en arenden zien rondcirkelen. De plaatsjes díe er zijn, werpen je terug naar het verleden. Zoals het unieke, van oorsprong Moorse vestingplaatsje Alquezar, of het landelijke Lecina. Ook kom je er nogal wat verlaten dorpjes tegen. Bij Alquezar torent hoog boven het dorp een vesting uit de Moorse tijd. Lecina is een uit natuursteen opgetrokken, authentiek gehucht met slechts zes vaste bewoners. Daarnaast kom je veel verlaten dorpen tegen.

Het eiland Mallorca trekt 8 miljoen toeristen per jaar. Daarvan verblijft echter meer dan 90% aan de stranden van de zuidkust. Wie naar de Serra de Tramuntana aan de noordkust trekt, vindt een wonderlijk Werelderfgoed met een netwerk van wandelpaden. De Serra de Tramuntana is door Unesco beloond met de status van Werelderfgoed vanwege de grote culturele en landschappelijke betekenis. Er ligt een netwerk van paden. Die zijn geschikt om korte, eenvoudige tochten te maken, of langere routes door de beren. De laatste moet je zeker niet onderschatten. De paden kunnen vrij steil omhoog of omlaag gaan.

Menorca is het kleine zusje van Mallorca en het groenste, meest authentieke eiland van de Balearen. Een prima plek om te genieten van de Mediterranée; van azuurblauwe baaien, witte zandstranden, grillige kliffen, golvende heuvels, kromgewaaide bomen, authentieke stadjes, dobberende bootjes en de beste visrestaurants. Loop er over het GR gemarkeerde oude ruiterpad, dat door Engelse bezetters in de 18e eeuw langs de hele kust werd aangelegd. Gegarandeerd met zeezicht!

Tekst: Marjolein van Rotterdam
Header foto: Ernst Kremers