Spectaculair Tsjechië Blog

Tekst en foto´s: Lex van den Bosch en Shutterstock

Trutnov, Lachov, verkeersborden met klinkende namen gaan aan me voorbij aan de kant van de weg. Ik ben onderweg naar Broumovsko, een tegen de Poolse grens geklemde streek rond de plaats Broumov met beboste bergen, golvende heuvels en grillige gevormde rotsformaties. Voor de laatste ben ik speciaal gekomen. Hele rotssteden zijn hier achtergelaten door de natuur. Midden tussen de bossen. Niet dat de mens er woningen heeft uitgehakt, maar het zijn er zo veel, en de rotsen staan zo dicht naast elkaar, dat het geheel van bovenaf wel wat weg heeft van het stratenplan van een stad.

Nog voor het ontbijt maak ik een wandeling door Vernerovice. Het dorpje in het land van Broumov waar ik logeer, heeft precies het soort onaangeharkte kneuterigheid waar ik zo van houd. Bloeiende hoogstamfruitbomen, vergeten hoekjes, een oude autostoel op de stoep van een houten huis. Als de baas er niet zit, is de hond de eerste die erin gaat liggen. Een schilderachtig houten huisje van een bejaard echtpaar kijkt uit op een afgebladderde boerderij van een allang gestorven textielbaron. Hij had meer dan genoeg middelen om het met ornamenten uit te laten rusten. Nu is het vervallen gebouw in handen van iemand met een vervaalde rode auto. Dikke kans dat hij vrijwel niets voor de boerderij hoefde te betalen. Tot ver na de oorlog, toen Sudetenland bij Tsjecho-Slowakije werd gevoegd en drie miljoen Duitsers werden verjaagd, heeft de regering al genoeg moeite gehad om Tsjechen naar de vrijgekomen gebouwen en boerderijen te lokken.

Ik vervolg mijn wandeling over het kronkelige asfaltweggetje. Bij de brandweerkazerne met fraai gerestaureerde houten slangentoren loop ik met een paadje omhoog naar de kerk. Een oude vrouw met in haar hand een bosje plastic bloemen komt me tegemoet vanaf het kerkhof. Ze spreekt bijzonder goed Duits: ´Het zijn vooral mensen van buiten het dorp die de kerk bezoeken. In het dorp hebben we niet eens pastoor. Een keer per maand is er een preek van een rondreizende priester´. Zelf gaat ze niet naar de kerk, zoals de meeste Tsjechen. Anders dan bij de zeer katholieke buren in Polen, is er nauwelijks enig enthousiasme voor de kerk in Tsjechië. Ook niet na de val van de muur.

En dan ga ik naar de rotssteden. De meest bezochte rotsstad in Broumovsko is die bij Adršpach. Een plek waar je toegang moet betalen en die inmiddels zo bekend is dat je ´m in de zomermaanden, wanneer de Tsjechen massaal op vakantie gaan, misschien beter kunt mijden. Iets verderop, bij de rotsen bij Teplice, is het al een stuk rustiger en misschien nóg wel spectaculairder. En wie al het moois liever helemaal alleen bekijkt, trekt eropuit met wandelschoenen en een dagrugzak. Te voet is nu eenmaal de beste manier om de wat meer verspreid staande rotsformaties in de streek te ontdekken.

Gelukkig is er een wijdvertakt netwerk van wandelroutes in Tsjechië. Dat zie ik niet alleen op de kaart, ik hoor het ook van Bert. Een Nederlander die samen met zijn vrouw Mien al rond de millenniumwisseling in Tsjechië is komen wonen. Bert vertelt graag over de Tsjechische cultuur. Over de traditie om karper te eten met kerst bijvoorbeeld. Een paar dagen van tevoren wordt het beest gekocht op een plein in het dorp of in de stad. De meeste mensen kopen de karper levend om hem thuis los te kunnen laten in bad. Niet voor de gezelligheid, maar omdat de vis daar een stuk minder gronderig van gaat smaken. Daarna kan het feestmaal beginnen. Wat de kalkoen is voor de Amerikanen, is de karper voor de Tsjechen, althans met kerst.

Ook wordt met graagte verteld over ´de man met de doos´: iemand die de wandelpaden afloopt om de markeringen te controleren. Én ze meteen met de verfkwast bijwerkt als dat nodig is. Daarvoor gebruikt hij de blikken verf die hij in een doos voor zijn buik heeft hangen. Dankzij de riem om zijn nek, kan hij daarmee vrolijk de hele dag door het Tsjechische landschap stappen. Het is een beeld dat blijft hangen bij me. Telkens wanneer ik weer een vers geverfde markering op een boom zie, zie ik in gedachten een dikbuikig mannetje door het bos heen struinen. In een wit T-shirt en een te klein kort broekje in blauwe overallkleur. Gek eigenlijk dat hij geen verfstrepen op zijn shirt heeft. Kennelijk werkt de man met de doos bijzonder netjes.

Bert vertelt het verhaal als hij ons meeneemt op een route die over de Ostaš gaat, een tafelberg vanwaar je schitterende uitzichten over de omgeving hebt. Aan de rand van de langzaam eroderende berg heb je ook nog eens zicht over fraai gevormde rotspartijen, voormalige stukjes tafelberg die de tand des tijds nog hebben kunnen weerstaan, maar die ooit in de afgrond zullen verdwijnen. Ik ben verrukt. Het is de eerste keer dat ik deze door de natuur gevormde beeldhouwwerken zie in de Bohemen. Nooit geweten dat er zúlke spectaculaire plekken in Tsjechië zijn! En dan heb ik de rotssteden van het Boheemse Paradijs nog niet eens gezien.

• Met deze 12-daagse groepsreis maak je mooie, rustige wandelingen over het glooiend Boheemse heuvelland, langs de grillige zandsteenzuilen van Cesky Raj en door de wouden van Sumava.
• Maar ook bij het drielandenpunt met Polen, Tsjechië en Duitsland zijn spectaculaire rotsformaties te bewonderen, zoals tijdens deze wandelreis door de Sächsische Schweiz.
• Zelfs vanaf de fiets kun je de zandsteenrotsen zien, als je tijdens onze 8-daagse fietsreis de Elberadweg volgt, vooral tussen Litonerice en Decin.

Lex van den Bosch is van huis uit bioloog en woonde twee jaar in de outback van Namibië, waar hij een safari camp opbouwde aan de Fish River Canyon. Lex houdt van veel soorten buitensport, natuur, beesten en planten, een beetje geologie, een vleugje geschiedenis, talen, lekker eten en natuurlijk van reizen, verhalen maken en fotograferen.