Tien dagen langs de rand van de woestijn Roadtrip door Marokko

Een reis door Marokko is een reis van contrasten, dat merk je al tijdens de eerste dagen. Van de woestijnstad Ouarzazate rijden we door de Dadèsvallei (de ‘route van de duizend kasbah’s’) naar Boumalne, waar we wandelingen maken langs lemen dorpen en de bizarre rotsformaties van de ‘Hersenen van de Atlas’ en de Todra-kloof. Onderweg wisselen groene oasen en droge woestijn elkaar af. En dan, op onze vierde reisdag, voegt de Ksar el Khorbat in Tinejdad weer een totaal nieuwe dimensie toe.

De Ksar is een lemen, deels ondergrondse stad, gebouwd in de negentiende eeuw. Een driedimensionaal doolhof met dikke muren en smalle gangen waar op sommige plekken een lichtstraal doordringt en waar je op onverwachte plekken plotseling voor een deur staat, waar mensen achter wonen. Wij wonen er ook: in de ksar is een gîte, met comfortabele kamers. Wat een unieke plek, en wat bijzonder om hier te kunnen overnachten! Het voelt knus en beschermd en het is bovendien heerlijk dat de kamers zo koel zijn.

De Ksar el Khorbat is ook een prachtig voorbeeld van community based tourism, leren we tijdens een rondleiding. Bijna iedereen in het dorp werkt mee, in het hotel of het restaurant, als gids of fietsverhuurder. De manager krijgt er wel eens grijze haren van, vertelt hij, maar hij heeft ongelofelijk veel bereikt. Behalve een gîte en een restaurant is er in de Ksar el Khorbat ook een museum, waar we meer leren over de geschiedenis en het leven van de Berbers in de streek.

Na onze overnachting in de ksar rijden we naar het zuidoosten, naar Merzouga en de zandduinen van Erg Chebbi. Bij aankomst in Merzouga is het zo heet dat we meteen het zwembad induiken, maar aan het begin van de avond, als het iets is afgekoeld, trekken we met kamelen de zandduinen in, om vanaf een van de duintoppen te zien hoe de zon ondergaat. Duizend kleurschakeringen, de silhouetten van de kamelen op de richel van een zandduin… Erg Chebbi is een redelijk drukke en toeristische trekpleister, dat kun je jammer vinden, maar het is niet voor niets.

De volgende dag zijn we al vroeg op pad. Vanuit Merzouga vervolgen we onze route westwaarts naar Nkob, over een afstand van zo’n 230 kilometer. We rijden voornamelijk op tweebaanswegen. ‘Kan dat wel, zelf autorijden in Marokko?’ wordt wel eens gevraagd. Het antwoord is: ‘Ja, dat is echt geen probleem.’ De huurauto is prima en de wegen ook (enige waarschuwing op kleine wegen: let op loslopende schapen). Het is heerlijk om met de auto rond te reizen, vooral vanwege de vrijheid die je hebt om je tijd zelf in te delen en om te stoppen waar en wanneer je maar wilt.

Zo houden we vandaag een uitgebreide koffiepauze in het plaatsje Alnif, ‘de komijnhoofdstad van Marokko’. Even op zoek naar een markt om de komijn in te slaan, een leuk cadeautje om mee te nemen voor vrienden die graag koken. Na Merzouga valt hier meteen op dat je bijna geen andere reizigers tegenkomt.

Ook in Nkob, onze eindbestemming van vandaag, zitten we lekker ver van de gebaande paden. We logeren er in een prachtige kasbah aan de rand van de palmoase. Even opfrissen en dan snel naar buiten, zodat we voordat het donker wordt nog een korte wandeling kunnen maken door de groene velden.

De volgende ochtend gaan we op verkenningstocht door het vulkanische bergland van de Djebel Saghro, ten noorden van Nkob. Een stil en onherbergzaam gebied, met rode rotsen en diepe canyons. We zijn in Marokko al een paar keer met een gids op pad geweest en ook hier merk ik weer hoeveel toegevoegde waarde dat heeft. De Djebel Saghro is niet echt geschikt om in je eentje te verkennen. Er zijn geen duidelijke paden en het is dan ook geen doen om een individuele wandelroute uit te zetten. Maar onze gids kent het gebied als geen ander en neemt ons mee naar de markantste paddenstoelvormige rotsformaties, die zo kenmerkend zijn voor de Djebel Saghro.

‘Dit is het Arizona van Marokko!’ zegt hij trots. ‘Je hoeft niet naar Amerika, we hebben hetzelfde landschap ook hier in Marokko!’

Verder reizen we. Naar Zagora, waar we de Djebel Zagora beklimmen en uitkijken over de woestijn. Naar Tamnougalt, waar we een heerlijke wandeling maken door de palmoase en lunchen bij een Franse B&B (informatie in de reisbeschrijving). En uiteindelijk terug naar Ouarzazate, over een slingerende weg door de Drâavallei. Behalve het landschap en de vriendelijke bevolking is het ook de vrijheid van het rondreizen met je eigen auto die dit zo’n mooie reis maakt. Voor een roadtrip hoef je niet naar de Verenigde Staten. Je kunt ook gewoon naar Marokko.

1. Deze reis maak je het liefst in het vroege voorjaar of het late najaar, zeker als je wilt gaan wandelen of fietsen. In mei kunnen de temperaturen al flink oplopen.
2. Het is in Marokko gebruikelijk en erg leuk om er met een privé-gids op uit te gaan. Sommige reisonderdelen zijn bij SNP standaard met gids, soms regel je het zelf ter plaatse via het hotel.
3. De mensen in Marokko zijn lief en behulpzaam en nodigen je graag uit voor een kop thee. Ga daar zeker op in. Het is altijd gezellig en bovendien leuk om elkaar wat beter te leren kennen.
4. Je kunt deze reis op meerdere plaatsen verlengen. Maak bijvoorbeeld een meerdaagse trektocht door de Djebel Saghro, ga een paar dagen de woestijn in vanuit Zagora of sluit de reis af met een paar dagen Marrakech. Kijk voor tips en inspiratie alvast bij de uitgebreide reisbeschrijving op SNP.nl.