Door Patricia Hengeveld
Op een stoffig karrenspoor ploffen we neer. We hebben de eerste kilometers van het wandelen in de benen en zijn in de landelijke omgeving van het gehuchtje Le Tilleul beland. Uit onze rugzak pakken we een broodje, een fles water en een paar bramen die we onderweg geplukt hebben. Even uitpuffen en genieten van een welverdiende pauze. De zon schijnt volop en er is in geen velden of wegen iemand te bekennen. Eenvoudig, maar voor mij het summum van geluk.
We wandelen een aantal dagen langs de Côte d´Albâtre, op nog geen 6 uur rijden van Nijmegen. De 130 kilometer lange Albasten kust dankt zijn naam aan de spectaculaire, loodrechte krijtwanden en strekt zich uit van Le Havre tot aan Le Tréport. De witte rotsen bereiken op sommige punten een hoogte van maar liefst 100 meter. Vandaag staat er een wandeling van 18 kilometer rondom de badplaats Étretat op het programma. De tocht is tot nu toe gevarieerd. Onverharde wegen worden afgewisseld met asfalt en zo nu en dan hebben we een klimmetje. We wandelen door valleien, akkers, boerenhoeves, bospaden en langs slaperige dorpjes. De tijd lijkt hier stil te staan.
In de verte komt een paard en wagen met een groepje Franse dorpelingen op ons af, waarschijnlijk uit het nabijgelegen dorpje. Met vrolijke verbazing kijken ze naar de twee dames languit op het karrenspoor. We staan gauw op om plaats te maken en worden vriendelijk toegewuifd. Genoeg gerust. We vervolgen onze wandeling. De afgelopen dagen zijn we al getrakteerd op prachtige uitzichten op de imposante ‘falaises’ (kliffen). Regelmatig slaken we dan ook een kreet als we uitkomen bij een fraai uitzichtpunt en grissen de camera tevoorschijn om het natuurschoon vast te leggen. Het spektakel houdt gewoon niet op! Maar volgens de routebeschrijving van vandaag moet het allermooiste nog komen. Dat lijkt ons perfect om onze wandelreis in Normandië mee af te sluiten.
Enthousiast versnellen we ons tempo voor het laatste stuk. Via de Valleuse d’Antifer bereiken we het kiezelstrand, de grijswitte steentjes zijn perfect rond afgesleten. Het is er rustig. Een paar mensen luieren in de zon, een enkeling waagt zich in het koude water. We kijken omhoog en de kliffen lijken nu nog duizelingwekkender dan van bovenaf. Niet veel later klauteren we weer omhoog en worden gauw beloond voor onze inspanningen. Vanaf de Pointe de la Courtine hebben we een schitterend uitzicht op de Manneport, de Falaise d’Aval en de Aiguille (naald). Geen wonder dat hier in het hoogseizoen veel toeristen op af komen. Net als de mensen die in Étretat via de betonnen trappen naar boven zijn geklommen, maken we een selfie voor het thuisfront met op de achtergrond de beroemde kliffen.
Eenmaal op de boulevard nippen we tevreden aan een glaasje wijn. Wat heeft Normandië ons verrast! De kliffen, de zee en het strand lijken elke keer anders door de veranderende lichtinval. Je kan gewoon blijven kijken naar het uitzicht. Het is zoals Monet ooit eens zei: “De zon schijnt stralend en de zee is rustig. Étretat wordt steeds mooier. Nu is hèt moment.. Het strand met al die prachtige boten, het is schitterend. En ik ben woedend dat ik niet bedreven genoeg ben om het allemaal te pakken. Je zou twee handen en honderden doeken daarvoor nodig hebben.”
Patricia schrijft over de wandelreis langs de spectaculaire kliffen van de Côte d´Albâtre in Normandië. De trip duurt 5 dagen en is op relatief korte afstand van Nederland. Ideaal dus voor een korte vakantie tussendoor of als onderdeel van een langere vakantie in Frankrijk.
Patricia werkt als content marketeer bij SNP Natuurreizen en blogt graag over twee van haar favoriete bezigheden; wandelen en reizen. Het liefst ook in die combinatie, want hoe mooi een tochtje door de Nijmeegse Ooijpolder ook is, soms wil je gewoon even je horizon verleggen.
De schoonheid van de Albasten kust inspireerde diverse impressionistische kunstenaars, zoals de schilder Claude Monet. Monet groeide op in het Normandische Le Havre, verhuisde naar Parijs, maar bracht veel tijd door aan de Normandische kust. Hij schilderde vooral de landschappen uit de omgeving waar hij verbleef en heeft de Côte d´Albâtre regelmatig op het doek vastgelegd. Als Monet buiten schilderde, probeerde hij in zijn werk ´het moment´ te vangen, maar schilderde steeds met ander weer en op een ander moment van de dag. Zijn schilderijen bestaan daarom uit verschillende kleuren en vormen.