Wandelen in Puglia Deel 1 t/m 5

Deel 1 – 50 miljoen olijfbomen

Door Gert Nieuwboer 

‘It’s a dirty job, but somebody has gotta do it….’ Geen idee uit welke film deze quote eigenlijk komt, maar ik gebruik hem vaak wanneer ik aan vrienden vertel dat ik voor mijn werk op reis moet om weer een nieuwe wandeltocht te gaan voorlopen. Het blijft een van de leukste aspecten van mijn werk en ik zorg er dan ook standaard voor om één keer per jaar het kantoor te kunnen verlaten en de wereld in te trekken.

Onbekend kustpad

Puglia staat voor 2017 nieuw op het programma van SNP Natuurreizen. Deze Zuid-Italiaanse landstreek bestrijkt de laars van de hiel tot aan de hak. Een nieuwe trektocht werd ons aangereikt door onze Italiaanse agent langs een nog onbekend kustpad van Otranto tot Santa Maria Leuci: 58 kilometer rotskust afgewisseld met fraaie baaitjes en kleine vissersdorpen en dat alles tegen een heerlijk decor van de azuurblauwe Mediterrannée. Kolfje naar mijn hand, zeker toen ik van onze Italië-expert Floor hoorde dat het vooral een lichte reis moest worden met luxe accommodaties….

La dolce vita

En inmiddels bevind ik mij in het zonovergoten stadje Otranto in een heerlijk 4-sterren boutique hotel, heb net de eerste rondwandeling van zeven kilometer gemaakt door de omringende heuvels vol olijfboomgaarden en sterk geurende mediterrane maquis kruiden en heb, na het uitwerken van de routebeschrijving, nog als enige taak op mijn lijstje staan om vanavond een goed visrestaurant te vinden zodat wij deze culinaire tip in het reispakket mee kunnen geven aan onze klanten.

Beste exportproduct

Olijfbomen, daar zijn er zo’n 50 miljoen van in Puglia en de extra-vergine Olio Pugliese behoort tot één van de beste exportproducten van de streek. Vandaag zag ik een aantal prachtexemplaren. Het blijft erg lastig om deze boomgaarden goed op de foto te krijgen, in werkelijkheid is het supermooi door al die verdwijnlijnen en terrakleuren van de grond. 

Deel 2 – Albanië in zicht

De eerste kustetappe loopt van het fraaie vestingstadje Otranto naar Porto Badisco. De zon schijnt. Het is zondag. In Nederland zou de kust overlopen worden door wandelaars, hier in Puglia kom je enkel een verdwaalde visser tegen die vanaf de rotskust zijn lijnen uitlegt. Het kustpad slingert langs de rotsen en de inhammen. ‘Hou de zee aan je linkerhand en de vuurtoren recht voor je en je kunt niet fout lopen’ staat in de instructies. Het klopt dit keer.

Baken uit zee

Op een paar stenige trajecten na is het een heerlijk ontspannen wandeling. Na een paar uur bereik ik de meest oostelijke kaap van Italië: Capo Punta Palascia. Een slanke, witte vuurtoren rijst als een baken uit zee. Aan de overkant kan je net de contouren van Albanië zien liggen, hemelsbreed 70 kilometer. En dan gaat mijn telefoon: een nieuw bericht van KPN. ‘Welkom in Griekenland’ lees ik tot mijn verbazing…

Oase van kust

Is het kustpad vrijwel verlaten, bij de vuurtoren is het een drukte van belang. Drie touringcars hebben hun lading gelost en het barretje puilt uit van de dagjesmensen. Ik sla mijn cappuccino maar over en wandel door. Na vijf uur arriveer ik bij de agriturismo. Een stijlvol verbouwde Masseria – vierkante boerderij met binnenhof – waar men weet wat verwennen is. Een oase van rust te midden van de velden en met een onwaarschijnlijk uitzicht op zee. La Dolce Vita.

Deel 3 – gli Pagliari

De zuidkust van Puglia, het decor van deze nieuwe SNP reis, blijft verbazen. Ik ben nog maar net vertrokken uit het kleine dorpje Porto Badisco of het smalle kustpad voert naar een vreemdsoortig rond bouwsel midden in het veld dat luistert naar de naam Pagliaro. Hiervan wordt beweerd dat het middeleeuwse overnachtingsplaatsen zijn voor herders.

Oude fabeltjes

Eerlijk gezegd twijfel ik altijd een beetje aan dergelijke verhalen, want welke herder zou nu de nacht door willen brengen in een kale stenen toren, terwijl zijn dorp vlak bij ligt.

Maar alsof de duvel er mee speelt, komt er net een herder met een kudde schapen aan. Zijn hond ligt te waken voor de ingang van de Pagliaro en slaat aan zodra hij me ziet naderen.

Het gevaar ontweken

Gelukkig is hij stokoud en gaat snel weer liggen. Zijn baas wenkt mij en wijst me het vervolg van het sentiero. Twee kilometer fantastisch kustpad verder staat er weer zo’n Pagliaro op een schokkend mooie plek over zee uit te kijken. Het wordt hier als maar mooier…

Deel 4 – De tweede bloei

Ik had me voorgesteld dat het landschap in Puglia er, na weer zo’n hete zomer, dor en droog bij zou liggen. Maar niets is minder waar. Deze ‘Costa Salentina’, zoals de streek wordt genoemd, is fris en groen en er bloeit nog van alles.

Il clima

Deels komt dat door het zeeklimaat waarbij het vaak ’s nachts regent in korte felle buien, deels door de aanpassingen van vegetatie. Zo zijn er typische mediterrane plantjes die de hete droge zomermaanden overleven als knolletje in de grond. Vaak bloeien ze twee keer per jaar, in het vroege voorjaar en in het late najaar. Een mooi voorbeeld is de wilde cyclaam. Hier in Puglia zie je hele bermen vol met deze tere, lichte lila bloemen. Veel mooier dan die lelijke kweeksoorten die mijn oma vroeger in de vensterbank had staan….

Deel 5 – het spoor van zout

Gisteravond overnachtte ik in de agriturismo van Sergio en Adelaide, zo’n geweldige plek, gelegen aan de route waar voor je wordt gekookt en waar je wordt ondergedompeld in gastvrijheid.

Verse vis en verhalen

Adelaide spreekt een klein woordje Engels en doet er alles aan om het naar je zin te maken. We eten verse vis. Een soort kleine tonijn die vanochtend vroeg door haar vader uit zee is gehengeld. Heerlijk klaargemaakt met tomaatjes en kruiden uit de tuin. Ondertussen vertelt Sergio de verhalen uit de streek. Over het kustpad dat ik morgen ga lopen, het Sentiero dal Sale, genoemd naar de zoutsmokkelaars die een eeuw geleden hier illegaal geproduceerd zout vanaf de kust het binnenland in brachten. De zouthandel is lang een overheidsaangelegenheid geweest, maar arme mensen konden het extra geld goed gebruiken.

De volgende dag loop ik over het goed onderhouden pad en geniet van het uitzicht over zee. Wanneer je het verhaal van deze paden kent, gaat het land meer voor je leven.

Bekijk hier onze reizen naar Puglia.

Over Gert Nieuwboer

Gert is directeur bij SNP, al noemt hij zichzelf liever ‘chef Reizen’. Als afgestudeerd bioloog meldde hij zich in 1986 bij SNP en leidde tal van avontuurlijke reizen naar o.a. Zweeds Lapland, Yukon, Toscane, Abruzzen, Sicilië en Turkije. Reizen is zijn passie, de natuur zijn inspiratie en schrijven zijn hobby, een ideale mix voor een ‘travelblogger’.