Sukia Trail Tropische trektocht voor avonturiers

Hoe ziet het landschap onderweg eruit? 

Floor: ‘Je begint echt in het hooggebergte, op zo’n 2700 meter, midden in het nevelwoud. Een sprookjesachtige wereld, waar wolken en mistflarden aan je voorbijtrekken. De bomen zijn er begroeid met korstmossen en allerlei soorten epifytische planten. Als je verder afdaalt, wordt het bos dichter en krijgen de planten steeds grotere bladeren. Je komt dan in het tropische regenwoud, niet zo ver meer van de Pacifische kust. Die heb je vanuit de bergen al kunnen zien.’

Zie je helemaal geen landbouw of bebouwing? 

‘De eerste dagen is het eigenlijk alleen maar wilde natuur. Pas op de derde wandeldag zie je voorzichtig wat piepkleine landbouwveldjes langs de route, met wat vee, fruitteelt en avocadostruiken, en een enkele boer. Het is allemaal heel kleinschalig en kneuterig. Erg leuk om er ook even met de gids te stoppen en een praatje te maken.’  

Ah, dus jullie hoefden niet zelf de weg te zoeken in de jungle? 

‘Nee, dat deed gids David voor ons. Een jongen die geboren is in de streek en die allerlei cursussen heeft gevolgd voor het gidsen, ook op het gebied van vogelen en natuur. Hij kent echt elk dier en vertelt onderweg over van alles. Het mooie is ook dat je via hem in contact komt met de boeren en de mensen van de lodge. David kent echt al die karakters. Hij brengt de lodges natuurlijk ook klanten. Zo zorgt hij in zijn eentje voor flink wat werkgelegenheid in de streek. Op en top local, op en top duurzaam. Op het gebied van ecotoerisme en natuurbescherming is Costa Rica sowieso zijn tijd al decennialang ver vooruit.’     

Hoe was het pad onderweg?  

‘Nou, boven in de bergen is het pad best smal. De dagen daarna wordt het breder, doordat er ook wel eens mensen te paard overheen gaan. David helpt trouwens mee aan het onderhoud van de trail. Zo was hij twee weken voordat we de Sukia-trail liepen, met een groep mensen het pad langsgegaan om het met kettingzagen open te houden. Dat schijnt elk jaar te moeten.’ 

Gaat SNP met deze avontuurlijke voettocht weer terug naar z’n roots?

‘Ja, eigenlijk wel. In de beginjaren hadden we nog geen individuele reizen, maar het soort activiteit, het wandelen in de jungle waar verder niemand komt, is inderdaad iets dat heel erg bij SNP hoort. Wat wél nieuw is, is dat je zo’n blokje van vijf dagen kunt inpassen in je reis zoals jij dat wilt.’ 

Voor wie is de Sukia-trail geschikt, moet je een diehard wandelaar zijn?

‘Met dagafstanden van maximaal 16 kilometer heb ik de tour zo laten finetunen dat ook niet-wandelaars ’m kunnen volbrengen. Specifieke bergwandelervaring is niet nodig. Wél een positieve houding, voor als je een hindernis tegenkomt. Denk aan een boom die over het pad is gevallen, of een riviertje dat doorwaad moet worden. Liefhebbers van een beetje avontuur zullen deze tour absoluut waarderen.’ 

Wat vond je het meest bijzondere in deze trektocht?

‘Dat was voor mij de Betania Lodge. Wat een wereldplek! Ik voelde me daar echt helemaal één met de natuur. Geen elektriciteit, geen mobiel bereik, geen lichtvervuiling. Het is er echt knetterdonker ’s avonds, geweldig om daar te zijn!’ 

Waar slaap je? Steeds in lodges?  

‘Op het startpunt Copey de Dota slaap je in een comfortabel hotel. De twee daaropvolgende overnachtingsplekken zijn heel kleinschalig. Eten en schone slaapzakken worden te paard aangevoerd, want met een voertuig kun je er niet komen. De mensen van de lodge zijn er alleen als de gids met wandelaars komt. Je slaapt er in een koepeltentje op de eerste verdieping van een houten gebouwtje. Tinamú is weer een echte lodge, die ook over een weg bereikbaar is. De andere lodges zijn ook weer lekker kleinschalig.’ 

De Sukia-trail kun je los boeken of als extra bouwsteen als je al een rondreis in Costa Rica hebt geboekt. Heb je een auto gehuurd in Costa Rica, dan kun je die bij de eerste overnachtingsplek achterlaten. SNP zorgt ervoor dat je bagage bij het eindpunt aankomt. Daar staat dan een andere huurauto voor je klaar. Je kunt ook naar een plek waar je een paar dagen geen auto nodig hebt. Net wat je wilt.

Tekst: Lex van den Bosch

Foto's: Floor Langenberg, Manon van Dilgt