Vier wandelaars & een Siciliaan Nederlandse schrijvers op pad met SNP

Vier vrouwen die samen met SNP Natuurreizen door het Siciliaanse landschap stappen. In het boek Vier wandelaars & een Siciliaan volgen we Joy, Lot, Bibi en Hannah, de personages van auteurs Roos Schlikker, Elle van Rijn, Marion Pauw en Femmetje de Wind. Zij kropen in de huid van de vier reizigers en legden zelf een flink deel van pelgrimsroute Magna Via Francigena af. Het resultaat: een (h)eerlijk boek over afdwalen en het juiste spoor terugvinden, vriendschap en confrontatie, en over Siciliaanse gastvrijheid en mueslirepen.

En dat is een primeur voor SNP, want nog niet eerder werd één van onze reizen als inspiratiebron voor een boek gebruikt. Het was Elle van Rijn die op het idee kwam. Dat ze in Nijmegen belandde was niet zo verrassend. Elle kende SNP van een vorige wandelreis, toen ze samen met haar dochters de Italiaanse Alpen verkende. Maar ja, een wandelreis is één ding, een pelgrimsroute met vier andere auteurs afleggen is heel andere koek. Het landschap geeft je tijdens een dergelijke tocht minder prikkels en nodigt je uit om naar binnen te keren en op onderzoek uit te gaan. Dat ondervinden niet alleen de vier personages in de roman, maar de auteurs zelf ook. En om de druk een beetje op te voeren, moest er na elke wandeldag ook nog eens aan het boek worden geschreven. 

Dat de energie daarvoor soms echt uit de kleine teen moest komen, weet redacteur van Uitgeverij House of Books, Lenneke Cuijpers, als geen ander. Zij regelde de logistiek rondom de reis, gaf mede vorm aan de verhaallijn en was van A tot Z betrokken bij de totstandkoming van deze bijzondere wandelroman. Dat wandelen in zekere zin bijdraagt aan de creativiteit beaamt ze. “De repeterende handeling van het stappen zetten heeft natuurlijk iets meditatiefs. Maar hierin verschilde iedereen van elkaar, hoor. Bij de een popten tijdens de wandeltocht enorm veel ideeën op, dan zaten we ’s avonds de hele verhaallijn aan te passen, en voor de ander gold het wandelen juist als een moment om even wat afstand te nemen en het onderbewuste het werk te laten doen.”

De tegeltjeswijsheid ‘wie verre reizen maakt, kan veel verhalen’ is toepasselijk. “Het is natuurlijk een roman, een fictief verhaal met fictieve personages, maar de ontmoetingen onderweg, het landschap, de verwondering en ontberingen – die zijn allemaal op een of andere manier in het boek verwerkt.”

Net als de personages in het boek ervaren de schrijfsters dat wandelen een verbindende werking kan hebben. Want het kan behoorlijk uitputtend zijn om meerdere dagen achter elkaar flink te wandelen, waardoor je echt op elkaar bent aangewezen. Lenneke vervolgt, “Tijdens het wandelen heb je hele andere gesprekken, vaak veel dieper. Elle en Marion waren al vóór de reis vriendinnen, maar de rest kende elkaar eigenlijk alleen een beetje van het boekenvak. En toen gingen we ineens elf dagen samen met elkaar naar Sicilië en moesten we elke dag wandelen én ook nog eens samen een boek schrijven. Ja, dan leer je elkaar (en elkaars werkwijze) in korte tijd wel enorm goed kennen. En het was bovendien voor iedereen best spannend om al in een heel vroeg stadium stukken met elkaar te delen, dus die veilige basis was ook echt belangrijk.” 

Die veilige basis heeft z’n vruchten afgeworpen, want het boek beschrijft op een grappige, hetzij uitvergrote, manier wat je allemaal tegen kan komen tijdens een groepswandelreis; je plek vinden in een bont reisgezelschap, je eigen strubbelingen, het samen neerzetten van een prestatie en uiteindelijk als een ander mens naar huis gaan. Een wandelreis doet altijd wat met je. Of je nu een Lot, Bibi, Hannah of Joy bent.

Waar de vier wandelaars hun oorsprong vinden is duidelijk, maar wie is toch die Siciliaan? In het boek neemt gids Vincenzo de vier wandelaars mee over de lange pelgrimsroute. Niet de clichématige jonge ‘hunk’ die de dames het hoofd op hol brengt, maar een echte Italiaan die trots is op zijn streek en familie belangrijk vindt. Bij het bedenken van de verhaallijn wisten de auteurs dat ze hem nodig zouden hebben om via hem af en toe wat over de omgeving te vertellen. En dat hij (al dan niet bewust) de dynamiek tussen de vier vrouwen even op scherp kon zetten. 

Marion, Elle, Femmetje, Roos en Lenneke legden de tocht dan wel zonder gids af, maar ze kwamen onderweg wel Siciliaanse mannen tegen die als inspiratie dienden. De grootste inspiratiebron voor Vincenzo was Toto, de gastheer van een van de locaties onderweg. “Hij was ontzettend gastvrij en nam ons twee avonden op sleeptouw: hij vertelde over zijn dorp Prizzi, stelde ons voor aan veel mensen daar en hij nam ons mee naar een toneelstuk.” Wat misschien nog wel de meeste indruk maakte was de vrijgevigheid van de Sicilianen.

Lenneke vervolgt enthousiast, “De plekken waar we kwamen waren vaak verlaten, de dorpjes klein en primitief, maar overal wilden ze ons helpen, maakten ze de tijd om heerlijk voor ons te koken en soms kregen we zelfs eten mee. We vielen allemaal als een blok voor het dromerige stadje Prizzi en haar doolhof aan steegjes, maar ook eindpunt Agrigento was geweldig – met de prachtige tempels als uitzicht en het strand als uitvalsbasis. Gaat dat zien!”

Vier wandelaars & een Siciliaan is een heerlijk boek. Het ligt voor de hand om het mee te nemen op vakantie om al luierend aan het zwembad te lezen. Of na een flinke wandeldag mee op adem te komen. Maar hij leest natuurlijk ook lekker weg op een zwoele zomeravond in je achtertuin. Je bestelt ’m op de website van The House of Books. 

Wil je in de voetsporen treden van de schrijfsters en de personages uit dit boek? Dat kan! De schrijfsters deden een SNP-reis die jij ook kunt boeken.