Ongekend British Columbia

Je denkt vast dat we liegen als we zeggen dat precies op het moment dat wij van de Zodiac aan wal stappen, om te beginnen met de Sunshine Trail, de zon gaat schijnen. Maar toch is het echt waar. En ook de rest van dit verhaal - over dit prachtige, en belangrijk, niet door toeristen overlopen, ongekend mooie gedeelte van British Colombia - is waargebeurd. Er is bijvoorbeeld niks gelogen aan de tientallen Bald Eagles die we voorbij zien racen vanuit de boomtoppen langs de fjorden waar we in de zodiac – en later ook per kano - varen. Er zijn honderden getuigen op de veerpont naar Horseshoe Bay die de pod orca’s  naast de boot ook zagen. De zeehonden en otters aan de Juan de Fuca Trail die nieuwsgierig komen kijken wat die twee reizigers daar doen bij die waterval op het grindstrand bestaan echt. Het drietal kleine (en onschuldige) gardnerslangen die op de Sunshine Coast Trail op een boomstam lagen te zonnen liggen daar waarschijnlijk nu weer op te warmen. Wij hebben onderling alleen discussie over de beer die over een schutting klom. Aan de waarheid hiervan wordt door de, niet aanwezige, helft van ons gezelschap een beetje getwijfeld…

Tekst en beeld: Gijs Hardeman

Juan de Fuca Trail

British Colombia is natuurlijk wel een regio waar gauw sterke verhalen ontstaan. In de ruige vissersdorpen of oude papierpulpindustriestadjes houden bijzondere karakters zich op in de kroeg met een lokaal craft beer, genaamd Driftwood White Bark of Golden Malt & Hope. De helft van de clientèle is tegenwoordig toerist of reiziger die maar wát graag dit soort verhalen opzuigt. Verhalen die bijvoorbeeld ontstaan op de verschillende kiezelstranden tussen Sooke en Port Renfrew aan de zuidkant van Vancouver Island. Om op Sandcut Beach, Botanical Bay of Mystic Beach te kunnen komen, maken we voor het eerst kennis met prachtige Old Forests, waar gigantische bomen de dienst uitmaken. Het bos heeft hier vrij spel op een klein strookje na waar door mensen een pad is gecreëerd. Heel druk is het niet op die paden. Op het eindpunt, een strand, komen we meer grote boomstronken dan andere wandelaars tegen. Ze zijn zo groot, dat ze als troon zouden kunnen dienen in een film.

Desolation Resort

Op de Sunshine Coast Trail, waar we drie dagen lopen, zien we de natuurpracht van Canada in al haar glorie. We zijn aangekomen in het land van de Klah-Ah-Men, de First Nations, oorspronkelijke bewoners, van het plaatsje Lund. We stappen hier in een rubberbootje en worden een paar kilometer verderop op Sarah Point gezet en lopen dan via een deel van de Trail terug naar Lund. Afwisselend komen we langs zee, door dichte bossen en we lunchen bij een zoetwatermeer. “Only in Canada,” en ik duik het Wednesday Lake in voor verkoeling, ook al is het vrijdag. We spreken een paar zeekajakkkers op een strandje die een meerdaagse tocht doen. “Er zit ongelooflijk veel wildlife onder de kajaks!” Ze hebben ook al twee humpback whales en een harbor porpoise (bruinvis) gezien.

De gehele route op de Sunshine Coast trail volgen we oranje vierkantjes die in de bomen zijn gespijkerd. Het pad is vrijgemaakt van omgevallen bomen en als een te grote boom op de weg is gevallen, dan is er een stuk uitgezaagd. Frank, die toch al heel wat jaren wandelpaden op de wereld verkent, zegt dat hij “zelden zo’n goed onderhouden lange afstandspad heeft gezien.” We raken nooit de weg kwijt, de hutten die we tegenkomen zijn keurig, er zijn toiletten op de campings waar we langskomen en nergens is afval. Vlakbij Lund slapen we in Desolation Resort: een cederhouten paleis gebouwd door een Duitse vakman. Onze nightcap, een blikje Kookenay bier, drinken we vanuit een Canadese kajak op het fjord dat pal voor ons huis ligt. Het water is een spiegel, de kano blijft stil liggen. Voor onze ogen duikt een adelaar tot twee keer toe richting het water, klauwen naar voren gericht. Hij vangt niks. Ergens onder de oppervlakte kan een vis weer rustig ademhalen. Een zeehond hield het schouwspel in de gaten en ruikt nu zijn kans. Wij genieten dobberend van zoveel natuurschoon.

 

Beren op de weg

Tijdens de Sunshine Coast Trail slapen we ook in Powell River, groot geworden door een gigantische pulpfabriek aan zee. Het is geen toeval dat we wederom eindigen bij de brouwerij. Een flight met vier lokaal gebrouwen biertjes maakt de dag vol. De Nederlandse mensen die ons deze dagen op sleeptouw nemen – “we verlieten de drukte van Holland en zochten de ruimte op” - vertellen over een plek waar we gegarandeerd zwarte beren kunnen zien. Het voorstel om er vlak voor zonsondergang even naartoe te rijden, nemen we van harte aan. En geloof het of niet, beren zagen we, nu allebei. Een joekel van een moeder met haar jong op het pad en een tienermannetje dat atletisch een berg op rent als wij in de buurt - lees op honderd meter afstand – ineens in het zicht komen. Wauw! We snappen wel waarom er op elke nummerplaat in deze provincie Beautiful British Columbia staat.   

Zelf naar British Columbia? Bekijk hier het reisaanbod