Ze dwingen bewondering af, de dieren van Alaska. Ze moeten zien te overleven in tijden van extreme omstandigheden, zoals ijzige kou, wind, sneeuw en weinig daglicht. Bepaald geen makkie, maar het lukt ze! Lees meer over deze zeven krachtpatsers van de poolgebieden:
Bekijk hier al onze Alaska reizenHèt symbool van de wildernis in Noord-Amerika; de grizzly beer. Hij staat er bovenaan de voedselketen en dat is niet voor niets! Met een gewicht van 600 kilo en een lengte van 3 meter (als hij op zijn achterpoten staat) is deze 'Ursus horribilis' verpletterend imposant. Hij leeft op de toendra en in de bergen boven de boomgrens. Je verwacht het misschien niet, maar in de eerste plaats is de grizzly vegetariër. Hij voedt zich dan ook met gras, wortels, bessen en noten. Maar reptielen, zoogdieren, insecten en een lekker visje gaan er op zijn tijd ook prima in.
Met een spanwijdte van bijna 2,5 meter, een helderwitte kop en enorme haaksnavel is de Amerikaanse zeearend een dier om niet snel te vergeten. Voor zeearenden is Alaska het Eldorado, zeker tijdens de zalmtrek. De vissen zijn dan uitgeput en zó uit het water op te pikken. De haaksnavel rijt ze in een paar minuten volledig uiteen. Bij laag water waadt de roofvogel door het water en pikt mosselen en zeesterren op. Zoals veel grote vogels kan de Amerikaanse zeearend oud worden (in gevangenschap zelfs ruim 40 jaar) en is pas na vier tot vijf jaar geslachtsrijp.
De vlakke toendra is dé plek om kariboes tegen te komen. Het rendier eet ‘s winters vooral korstmossen (toendrakorstmos) en droge grassen die hij met de hoeven onder de sneeuw vandaan haalt. De Indianen noemen hem dan ook krabber of sneeuwschuiver. Hij is uitstekend op kou gebouwd. De vacht is dicht en isolerend, de oren en staart kort en de neus behaard. Kariboes trekken gedurende het jaar. Reden hiervoor is niet alleen de voedselbeschikbaarheid maar met name ook het willen ontlopen van muggen en black fly’s.
Het leven is niet bepaald makkelijk voor een wolf op de toendra. Verrassingsaanvallen zijn onmogelijk zo op de open vlakte en alleen door in een perfect op elkaar ingespeelde roedels te jagen, lukt het voldoende voedsel bijeen te halen. Ze jagen hierbij langdurig en af en toe met een topsnelheid van 50 kilometer per uur achter een kariboe of eland aan en putten de prooi niet alleen uit, maar verwarren deze vooral ook. Eenmaal te pakken dan is het schransen geblazen; na lang vasten kan een wolf tien kilo vlees in één keer wegwerken.
Stellerzeeleeuwen ruik je eerder dan je ze ziet en eerlijk is eerlijk; erg lekker is de geur niet. De dieren zelf, het visafval en hun uitwerpselen verspreiden (onparlementair uitgedrukt) een putlucht. Imposant en amusant zijn ze echter wel. De tot 1.000 kilo zware mannen leveren in de paartijd felle gevechten. Ze zijn zo druk bezig hun vrouwen tegen vreemde mannen te beschermen dat ze niet alleen zelf te uitgeput raken om de winter door te komen (ze nemen niet de tijd om te eten), maar ook niet aan paren toekomen.
De naam zwarte beer is verwarrend, want zwarte beren zijn ook vaak bruin. Je zult ze tijdens je reis vrijwel zeker tegenkomen, want veel zwarte beren schuimen de menselijke omgeving af op zoek naar voedsel. De zwarte beer is vooral een planteneter die goed en veel in bomen klimt, maar hij versmaadt, net zo min als zijn grotere familielid de grizzly, kleine zoogdieren en insecten zeker niet. En graag honing; veel en zoet! De zwarte beren in Alaska houden een lange winterslaap, soms tot acht maanden. In het najaar vetten ze op en worden tientallen procenten zwaarder.
De eland is de grootste, nog levende hertensoort: schofthoogte tot 2.20 meter, kop-romplengte tot bijna 3 meter. Met zijn lange poten en brede hoeven kan hij niet alleen in diepe sneeuw prima uit de weg, maar ook in zijn voorkeursbiotoop; het moeras. Met druipende kop en waterplant in de bek zul je hem zeker zien! Deze Alces alces heeft een mooie aanpassing om in de donkere winter toch goed te kunnen zien. De lichtgevoelige laag - tapetum lucidum - achter zijn netvlies kleurt dan donkerblauw (‘s zomers geel) waardoor deze gevoeliger wordt voor blauw licht. Winterlicht is blauwig.
Dat kan tijdens één van de diverse reizen die SNP Natuurreizen in Alaska aanbiedt. Er is voor ieder wat wils, van een heuse wildernisexpeditie tot een rondreis langs ‘luxury lodges’.
Bekijk hier al onze Alaska reizen