Twee weken vakantie in het vooruitzicht: het is tijd om een reis te plannen. Ik wil wandelen, veel natuur en – ook niet onbelangrijk - zomerse temperaturen. Madeira klinkt als het gewenste paradijs. Vol in bloei rond mei en heel wat routes te bewandelen. Mijn oog valt op de groepsreis van SNP. Is dat iets voor mij? Ik waag de gok.
Het is niet voor het eerst dat ik me aanmeld voor een wandelgroepsreis. Jaren geleden trok ik met een andere reisorganisatie en een voor mij onbekende groep actievelingen naar de Alpen. Een leuke ervaring. Tenminste, het groepselement. Met een reisleider die kampte met zowel knieproblemen als hoogtevrees, waren de wandelingen minder spectaculair dan de beschrijving beloofde. De reis naar Madeira zou beter zijn, verzekert de SNP-medewerker mij. Ook van onze reisleider krijgen we al voor vertrek een mailtje. Om kennis te maken en vooral: om zeker te stellen dat we wel met goede schoenen, wandelstokken en een zaklamp voor in de tunnels aan de start verschijnen. Ik twijfel nog steeds of een groepsreis mij wel zal bevallen. Ze stelt mij gerust: ‘Iedereen vindt het spannend, dat hoort erbij. Maar meestal heeft elke deelnemer al snel zijn plekje in de groep gevonden.’
Aan haar woorden is niets gelogen. Wie ons de eerste avond aan het diner ziet zitten, kan niet vermoeden dat we elkaar pas dezelfde ochtend hebben leren kennen. Omdat we in alle vroegte van Schiphol opstijgen, landen we al voor de middag op het zonovergoten Madeira. Twee minibusjes brengen ons naar het eerste hotel nabij de Encumeadapas, hoog in de bergen. In het hotel hangen is er niet bij. Onze reisleider Maaike heeft zich voorbereid op de ‘extra’ dag die de vroege ochtendvlucht ons oplevert. Er staat een mooie wandeling vanuit het hotel op het programma. Terwijl we kennismaken met de eerste levada’s, leren we ook elkaar kennen. Het is een gevarieerde groep: sommigen reizen alleen, anderen met hun zus, broer of partner. Soms met het hele gezin. Ons gezelschap telt zelfs twee tieners. Zijn die wel opgewassen tegen de soms best pittige wandelingen? Ze lopen ons er stuk voor stuk uit.
De volgende dag kan het avontuur beginnen. Avontuurlijk wordt het. We starten op de hoogvlakte Cristo Rei op Paúl da Serra en ervaren al direct hoe gevarieerd Madeira is. Van hoogvlaktes tot watervallen en van spectaculaire uitzichten tot flinke rotspartijen. Nu snap ik waarom Maaike benadrukte dat we goede gear mee moesten nemen. Na de hoogvlakte, begeven we ons nauwelijks nog op vlak terrein. Tijdens de flinke afdalingen zijn onze knieën blij met de meegebrachte stokken. Ook onze hoofd- en zaklampen komen al direct van pas. We wandelen door twee lange, donkere tunnels waar het goed opletten is. Ik prijs mijzelf gelukkig met mijn goede wandelschoenen want het is een uitdaging om overeind te blijven op het zeer smalle en gladde pad. Naast mij stroomt een levada, ik glij liever niet uit. Als dat een van de reisgenoten toch overkomt, blijkt de groep solidair. We helpen elkaar, wachten op elkaar en genieten samen van al het moois dat Madeira te bieden heeft.
Ook de volgende dagen staan in het teken van hoge toppen en diepe dalen. Letterlijk dan want de sfeer zit er goed in. Niet in de laatste plaats dankzij onze zeer kundige en ervaren reisleider. Niet te vergelijken met mijn eerdere ervaring in de Alpen. Maaike let op elke deelnemer: of je nu behoefte hebt aan wat tijd alleen, wat snelle techniektips, een peptalk of een transfer. Ze regelt alles tot in de puntjes. Je kunt zien dat de reisleiders van SNP getraind zijn om een gevarieerde groep te begeleiden. Wat ook helpt: de goede verzorging in de hotels en onderweg. In de drie hotels worden we verwend. Zeker de diners in Santana en Funchal zijn fantastisch met veel verse, lokale producten. Als je van lekker eten houdt, kom je op Madeira niets tekort. Ook overdag hoeven we ons nergens zorgen over te maken. Maaike regelt de transfers en zorgt dat we onderweg wat boodschappen voor de lunch kunnen doen.
Het enige wat wij zelf moeten doen is de ene voet voor de andere te zetten en te genieten van alles om ons heen. Dat is veel. Dit kleine eiland heeft verbazingwekkend veel te bieden. Het ene moment wandelen we over de bergtoppen en picknicken we tussen de rotsen in de wolken. Het andere moment dalen we af door de mysterieuze eucalyptusbossen om met een ‘poncha’ (het lokale drankje van honing, rum en citroen) op een terras neer te ploffen. De tweede helft van de week zijn de wandelingen wat minder lang waardoor er meer keuze in het programma is. We verblijven drie dagen in een comfortabel hotel in Santana. We wandelen door lieflijke valleien, weelderige boomgaarden en moestuinen. Daar komt dus het verse fruit en de groenten vandaan dat we elke ochtend en avond geserveerd krijgen! Er is tijd voor een frisse duik in de zee, een bezoek aan de botanische tuinen en het Rummuseum. Wie wil brengt een middagje door in Santana. Anderen pakken de wandelstokken op en beklimmen de Pico Ruivo, de hoogste berg van Madeira met een uitzicht van 360 graden over het eiland. Een warme klim, maar de zweetdruppels waard.
De laatste dagen nemen we onze intrek in een hotel in Funchal, een bruisend stadje waar je je prima kunt vermaken. Ook hier gidst Maaike ons naar een verborgen pareltje: een gezellig restaurantje met authentiek Portugese gerechten. Hier dineren we de laatste avond met Madeiraanse soep, verse vis en traditionele vleesspiesen. Met een goed glas Madeirawijn proosten we op een geslaagde reis. Onze meegebrachte mutsen, handschoenen en regenbroeken onaangetast hebben we niet nodig gehad. Het was een zonnige en bovenal gezellige week. ‘We hebben zeker geluk gehad met zo’n leuke groep?’ vraag ik de laatste avond aan Maaike. Ze schudt haar hoofd en herhaalt haar woorden van anderhalve week geleden. ‘Uiteindelijk heeft iedereen het naar zijn zin.’ Ik twijfel de volgende keer niet meer. Of je nu jong, oud, een einzelgänger of sociaal dier bent, een SNP-groepsreis is voor iedereen.
Door: Marijn Ruhaak
Foto's: Cynthia Looijen