Peddelend van bergpas naar zeeniveau: op en top ontspannen!
Van hoog naar laag
’Waypoint 001; startpunt van de tocht op de grens met Oostenrijk; de Passo Resia op 1455 meter hoogte.’ Ik spreek mijn dictafoon in, reset mijn GPS en zet druk op de pedalen. Een heerlijk zonnetje begeleidt de eerste kilometers door een ongekend berglandschap. Het fietspad verlaat vrijwel onmiddellijk de autoweg en kiest een eigenzinnige route door de hooivelden. Na vijf kilometer weet ik het al, dit wordt een fantastische tocht. Het dalen over asfalt geeft meteen een ontspannen gevoel. In combinatie met een perfect gemarkeerde route, zodat je niet bij elke splitsing hoeft af te stappen, wordt het optimaal genieten.
Aangekomen bij een bergdorpje vermijdt de route de drukke verkeersader en zoekt haar eigen weg door stille achterstraatjes en langs dorpspleintjes om via een pad door het bos verder omlaag te suizen. Zo willen we het hebben!
Twee dagen later bereiken we het brede gletsjerdal bij Merano op zo’n 400 meter hoogte. Het verval neemt nu sterk af en er volgt een lang, vrijwel vlak traject. De route loopt hier voornamelijk op de rivierdijk langs de snelstromende Adige, helemaal tot aan het plaatsje Rovereto ten zuiden van Trento. Hier nemen we afscheid van het groenblauwe lint en dalen we na een korte klim westwaarts af naar de oever van het Gardameer. ‘Waypoint 032, jachthaven bij Riva del Garda, hoogte 64 meter, eindpunt van de reis.’
Van schnitzel naar risotto
’Reschenpass, nicht Resia, es heißt hier Reschenpass!’ De fietsverhuurder in het dorpje Schlanders (Silandro) verslikt zich haast in de felheid waarmee hij mijn blijkbaar foutief gebruik van ‘Passo Resia’ corrigeert. Oef, de sentimenten over de ware identiteit van dit gebied in Süd-Tirol liegen er nog steeds niet om. Na de eerste wereldoorlog werd dit stroomgebied van de Etsch (Adige), tegen de wens van haar bewoners in, toegewezen aan Italië. Het behoorde eeuwenlang toe aan het Habsburger koninkrijk.
Nou is deze streek vanaf de Reschenpass tot Merano ook in alles zo Oostenrijks als het maar kan. Je wordt overal in het Duits begroet, de inrichting van cafés, restaurants en hotels vertoont een overmatige voorliefde voor geloogd grenen of bonkig eikenhout en iedere menukaart kent minstens drie variaties op de schnitzel. Pas ergens tussen Merano en Bolzano, halverwege de tocht, neemt Italië het over en wordt de pasta weer ‘al dente’ gekookt. Liefhebbers van culinaire hoogstandjes halen er opgelucht adem en bestellen zonder vrees een heerlijke risotto con porcini.
Van natuur naar opera
Een derde subtiele gradiënt die je als fietser op deze tocht meemaakt, is de landschappelijke overgang van woeste natuur en alpien hooggebergte naar de meer gecultiveerde dalbodem van de Adige. Vijf dagen lang domineren prachtige rotswanden en bergmassieven het verre blikveld, maar dichterbij zie je links en rechts van het fietspad de menselijke invloed toenemen en uiteindelijk overnemen. Het vruchtbare stroomgebied van de Adige blijkt een uitstekende voedingsbodem voor de fruitteelt. Talloze appelbomen vergezellen de fietser op zijn weg naar het zuiden. Alleen al in deze streek plukken de boeren jaarlijks meer dan vijf miljard appels, bijna voor iedere wereldburger een.
Een paar kilometer verderop liggen aan weerszijden van het dal vele dromerige dorpjes te midden van de wijngaarden te wachten op ons bezoek. Het loont dan ook de moeite om af en toe van de route af te wijken voor een dagelijkse cappuccino of een koel glas Pinot Grigio. Ook de stadjes onderweg zijn het bezoeken meer dan waard: het mondaine kuuroord Merano met haar chique wandelboulevard, het stoere Bolzano met haar oude binnenstad en het elegante Trento waar de trottoirs van onvervalst marmer zijn gemaakt. Eindpunt Riva del Garda is een fraai toeristenstadje, maar nog van de menselijke maat.
De ware cultuurliefhebber kan deze fietsreis afsluiten met een optionele stadsverlenging in de operastad Verona, slechts een boottocht en korte treinreis van Riva del Garda verwijderd.
Lees hier meer over deze ontspannen fietsreis van de Passo di Resia naar het Lago di Garda