Aankomst  in de avond op de luchthaven van Rize-Artvin, aan de oostelijke Turkse Zwarte Zeekust. De reisleiders heten hier de deelnemers welkom en in 45 minuten rijden we naar het hotel Fidikli waar een laat diner wacht en we overnachten. 

Na het ontbijt reizen we met de twee busjes het binnenland en wacht een rit waarbij we 180 kilometer afleggen. Maar we gaan natuurlijk ook serieus van start met onze speurtocht naar vlinders! Nog voor of na  het ontbijt kunnen de eerste vlindersoorten al worden genoteerd rondom ons onderkomen. Deze plek ligt niet ver van de kust af in een halfopen landschap met kleinschalige landbouw. Koningspage, dambordje, witbandzandoog, oostelijk resedawitje, oostelijke vuurvlinder en kaasjeskruiddikkopje komen we ongetwijfeld tegen. Het aantal libellensoorten op deze reis zal wat beperkt zijn door het droge karakter van het landschap, maar het kanaaltje bij het hotel levert hopelijk al de eerste libellen van de reis op. Hier maken we kans op de blauwe breedscheenjuffer, vuurlibel, beekoeverlibel maar ook de Pontische waterjuffer.  We vervolgen met een flinke rit richting het Kaçkar gebergte. We maken een enkele stop op onze lange weg door de dalen omhoog richting Artvin. We zien het landschap langzaam veranderen. Na de stad Artvin is het nog een dik uur rijden naar Yusufeli, de toegangspoort tot het del van het Kaçkargebergte dat wij op onze reis bezoeken. Hier begint het ook meteen spannend te worden. De omgeving is behoorlijk op de schop gegaan met de aanleg van de nieuwe dam. Er zijn heel wat tunnels gekomen, die ondanks de reistijdverkorting wel een impact hebben op het landschap. Met als gevolg dat het dorp Yusufeli nu onder water ligt. Vanaf Yusefeli rijden we het gebergte in. We maken een mooie stop bij Bahçeli dat in een diep, rotsig en warm dal ligt. Hier zien we tussen de steile rotsen wat kleinschalige akkertjes en er staan wat hoge fruitbomen. Hier komt onder ander de prachtige Hipparchia parisatis voor. Deze heivlinder heeft een dikke witte rand en een gemarmerde onderzijde, heel anders dan de heivlinders die we in Europa kennen. Minstens zo mooi is Lycaena ochimus, een knaloranje vuurvlinder die naast leuke blauwtjes zoals azuurblauwtje, kobaltblauwtje, Polyommatus hoppferi en Polyommatus merhaba te vinden zijn. En laten we geelbandspikkeldikkopje, oostelijk marmerwitje, bestoven citroenvlinder, kardinaalsmantel en het loodkruidblauwtje niet vergeten. Afhankelijk van de tijd maken we nog een of twee interessante stops. We maken in deze omgeving kans op het klein christusdoornblauwtje,  adonisblauwtje, Polyommatus aedon, oranje heremiet, donkere heivlinder, heliotroopblauwtje en wedewitje. Ook zijn er fraaie libellen bekend zoals de donkere tanglibel, orientjuffer, schaduwlibel, blauwoog- en turkse bronlibel. We eindigen de dag op een hoogte van 1250m.

Rondom het pension in Altiparmak is het al een gaan en komen van vlinders. De mix van saffierblauwtjes, heideblauwtjes en kroonkruidblauwtjes is nog maar het begin van deze mooie dag. Bij de bosranden vliegen kleine sleedoornpages, keizersmantels, braam- en bosparelmoervlinders. Voor de liefhebbers van weerschijnvlinders worden blij van hun oosterse neefje, de Ionia die minstens zo indrukwekkend is. Vanaf ons hotel gaan we richting de Bicakcilar vallei en komen we uit tussen de 1600 en 1800 meter hoogte. Deze vallei is bekend om zijn vele vlinders en bijzondere soorten. We zijn natuurlijk geheel afhankelijk van het seizoensverloop en het weer, maar we maken goede kans dat er plasjes op het pad liggen, zodat het zoeken makkelijker gemaakt wordt dankzij de enorme drinkgezelschappen. Vandaag komen een aantal bijzondere vlinders onder de aandacht. Denk aan: oostelijk oranjetipje, Balkanluzernevlinder, Anatolisch saffierblauwtje (Plebejus modicus), Aedon blauwtje, turkooisblauwtje, vlaggewikkeblauwtje, Turks witstreepblauwtje, Aricia crassipunctus, tijmblauwtje en Ionia. In de bloemrijke bermen is het een komen en gaan van vlinders zoals dubbelstipparelmoervlinder, moerasparelmoervlinder, groot geaderd witje, pluimdikkopje en vele andere. De kruidvlier is een aantrekkelijke plant voor vlinders. Vaak vind je hier de kleine pages op zoals kleine sleedoornpage, bruine eikenpage en iepenpage, ook keizermantel, braam-, woud- en bosparelmoervlinder. Deze lage struikvormige planten hebben ook een grote aantrekkingskracht op andere insecten zoals gouden torren, houtbijen en sprinkhanen.
In de avond valt ook het nodige te ontdekken, niet alleen nachtvlinders, maar ook de zandadder wordt actief. Met UV licht kun je ook schorpioenen in de muurtjes ontdekken.

Op ontdekking in de directe omgeving levert ons weer de nodige mooie waarnemingen op! We verkennen vandaag de nabijgelegen Pisenkaya  Vallei. Er stroomt een kleine beek in deze vallei, wat ons weer de kans geeft wat libellen te zien. We moeten goed opletten op de blauwoogbronlibel en de schaduwlibel. Dit soort dalen zijn dan ook ideaal voor snuitvlinder, rouwmantel, keizersmantel, bosrandparelmoervlinder, bos- en woudparelmoervlinder en natuurlijk ook weer de ionia. In de vochtige graslanden vliegen zilvervlek en morgenrood. Blauwtjes zijn er ook weer in overvloed, Aedon en vlaggewikkeblauwtjes vallen op door hun zeer lichtblauwe verschijning. Vals bruin blauwtje, zwartsprietboswitje en Turks geelsprietdikkopje kunnen maar zo in een drinkgezelschap zitten, terwijl scheefbloemwitjes rond dartelen. Wel blijven opletten aangezien hier ook Pieris pseudorapae en het berg geaderd witje vliegen die sterk op ons klein geaderd witje lijken. Voor de oplettende vogelaar bestaat de kans om de roodvoorhoofdkanarie te zien, een aan de sijs verwante soort die in kleine groepjes door de vallei trekt.

Slechts 25 kilometer verderop ligt ons volgende onderkomen in Yaylalar, maar voor deze rit plannen we de hele dag. Niet vanwege de wegcondities, maar de vele vlinders die we weer tegen kunnen komen. En onderweg is het verstandig om de grazige hellingen af te turen naar bruine beren of overvliegende steenarenden of lammergieren. De rotsige hellingen staan vol bijzondere planten, zo ook veel sedum. Hier vliegt het vetkruidblauwtje op, maar ook de apollovlinder. Op de zuidflank van de berg liggen alpine en subalpine graslanden. Het beheer van deze graslanden door hooien en begrazing en de aanwezige hoogteverschillen zorgen voor een enorme rijke vlinderfauna die zijn weerga niet kent. Tijdens de stops onderweg maken we kennis met nieuwe soorten en kunnen we oude bekenden weer tegenkomen. Kobaltblauwtje, bloemenblauwtje, groot brandkruiddikkopje, Levant spikkeldikkopje, voorjaarserebia, staartblauwtje, bruin dikkopje, oostelijk oranjetipje, rouwmantel, snuitvlinder behoren allemaal tot de opties. Maar de daglijst zou ook verder aangevuld kunnen worden met soorten als zowel Turks- als het witstreepblauwtje, zuidelijk esparcetteblauwtje, Polyommatus turcicus, Polyommatus corydonius, Balkanboswachter, grauwe heremiet, Melitaea interrupta, Pieris pseudorapae, moerasparelmoervlinder en oranje steppevlinder.

Deze twee dagen verkennen we de hogere regionen van de bergwereld van de Kaçkar. De Hastaf Vallei ligt tussen de pieken van de Gungormez keten aan de zuidzijde en de Kaçkar aan de noordzijde. Daarmee verblijven we deze dagen tussen de 2100 en 2900 meter hoogte. We zijn in de hart van het gebergte en komen weer veel vlindersoorten tegen komen. De zwarte apollo, Balkanvuurvlinder, vals heideblauwtje, kobaltblauwtje, dubbelstipparelmoervlinder, Kaukasische parelmoervlinder, Oriëntaals hooibeestje behoren tot de mogelijkheden. Maar ook wat meer speciale bergsoorten zoals Coenonympha symphita, sombere erebia en de Kaukasische erebia en de Hewitson’s erebia, vliegen misschien al rond.
In de drinkgezelschappen kunnen we het Balkanmanschildblauwtje tegenkomen, vergezeld door veel andere blauwtjes, zoals vals bruin blauwtje, Aedon blauwtje en Turks witstreepblauwtje. Maar ook dikkopjes, zoals Turks geelsprietdikkopje, andoorndikkopje, voorjaarsspikkeldikkopje en geelbandspikkeldikkopje zitten ook graag in op de grond. Deze drinkgezelschappen vinden we niet alleen langs plassen op het pad. In Olgunlar word het vee iedere avond weer naar de stal onder de huizen gehaald. Dit zorgt ervoor dat het dorp vol mest ligt, waar vervolgens duizenden vlinders overdag komen drinken. Het zijn overigens vooral mannetjes die aan mud-puddling doen. 
De bloemenrijkdom is werkelijk prachtig hier en we letten natuurlijk ook op de vogels en andere dieren die hier voorkomen. Het is altijd spannend om andere insectengroepen te bekijken die zich aan bergomstandigheden hebben aangepast. Vogels, maar ook zoogdieren hopen we natuurlijk te zien. Beflijsters, Turkse fraters, strandleeuwerikken en roodmus in zomerkleed zijn natuurlijk prachtig om te zien. Ondanks dat de bergtjiftjaf wat minder opvalt, kunnen we hem aan zijn zang herkennen. Gelukkig maar, want zo kunnen we tijdens vlinderen ook de vogels in de gaten houden; het krioelen van alpenkauwen in de lucht, op de rotsen de roepjes van de rode rotslijster en in de kale takken zingt de grijze gors. De Bezoar-geiten lopen vaak op ontoegankelijke plekken, terwijl de bruine beer nog wel eens op de graslanden wordt gespot.  

We maken ons op voor de terugreis en na het ontbijt rijden we de bergen weer uit. Ook vandaag hebben we de hele dag de tijd om naar onze eerste locatie aan de kust terug te rijden. We maken van de gelegenheid gebruik om nog wat leuke stopjes in te bouwen. Afhankelijk van de tijd en het weer zijn Dereiçi,  Öğdem en Havuzlu zijn optionele plekken om een vlinderstop in te lassen. Heel veel nieuwe soorten zullen we niet meer tegenkomen, al weet je maar nooit. Hier zou nog Satyrus amasinus, een gemarmerde saterzandoog kunnen vliegen. Ook Polyommatus hopferii, Polyommatus poseidon, de felle vuurvlinder, Hipparchia parisatis en de specialiteit van de regio, de oranje heremiet (Chazara bischoffii) behoren onderweg nog tot de mogelijkheden.  De terugrit naar Findikli is 195 km. 

Omdat we niet heel ver van de luchthaven zitten, hebben we ’s ochtends een mooie kans om nog even in de kustregio rond te kijken. Op zee maken we kans op de zwarte zee dolfijn, en bij de kleine stroompjes en kanaaltjes zijn nog de nodige libellen te vinden. De reis eindigt weer op het vliegveld van Rize-Artvin.