De bonte bossen van de Indian summer de 6 mooiste plekken

Door Matthijs Meeuwsen

In het vroege najaar zetten prachtige herfstkleuren de bossen van Noord-Amerika in lichterlaaie. Zes plekken waar het bonte bos haast in brand lijkt te staan.

Alleen de kleuren van een landschap zijn voor sommige reizigers al genoeg reden om de koffers te pakken. De talloze tinten groen van de jungle in Borneo tarten elke verbeelding. De goudbruine zandkorrels van de Atacamawoestijn in Chili staan jaren na thuiskomst nog op je netvlies. En de Morning Glory Pool in het Amerikaanse Yellowstone National Park lijkt zelfs de hele regenboog te hebben opgeslokt. Weinig gebieden op aarde kleuren echter zo spectaculair als het oosten van Canada en het noordoosten van de Verenigde Staten in de late nazomer. Vergeleken met het westen van Noord-Amerika kent deze streek veel meer loofbomen dan naaldbomen. En de bladeren van al die eiken, berken en esdoorns kleuren aan het begin van de herfst karmijnrood, knaloranje, felgeel en nog tal van prachtige schakeringen er tussenin.

De periode wordt in Amerika ook wel Indian summer genoemd. Of volgens de taal van de oude Franse kolonisten van Canada: l´Été Indien. De exacte oorsprong van de term is bron van veel discussie. Een veelgehoorde verklaring is dat de oorspronkelijke, indiaanse bewoners van Noord-Amerika het zachte weer van de kleurrijke nazomer benutten om nog zoveel mogelijk dieren te jagen voordat de bikkelharde winter zou inzetten.

Veel duidelijker is gelukkig de meteorologische oorsprong van het natuurfenomeen. Na een eerste stevige nachtvorst wordt de koude lucht weer voor even naar de Noordpool geblazen. Maar niet voordat de kortstondige temperatuursdaling binnenin de boombladeren al wel het startsein heeft gegeven om chlorofyl af te breken; het stofje wat de groene kleur veroorzaakt. Zodoende wordt het rode, oranje en gele pigment zichtbaar dat de rest van het jaar verdrongen wordt. Een vrolijke verentooi voor een landschap dat toch al niet om schoonheid verlegen zit. Zes plekken waar je ogen tekort komt:

In de eindeloze natuur van Algonquin banjeren beren, wandelen wolven en hobbelen herten. De echte ster van de show is echter de esdoorn: de boom die het hele gebied in de nazomer in een vuurrode herfstjas hult. De kenmerkende bladeren van de esdoorn zijn niet voor niets het ultieme symbool van Canada. En op schootafstand van de steden Toronto en Ottawa is dit een van de meest toegankelijke plekken om even aan te wippen voor een flinke portie kleurenpracht. Je kunt voortreffelijk wandelen op de vele trails die het natuurpark rijk is of per kano het doolhof aan meertjes verkennen.

Alsof de rode, oranje en gele knaltinten van de bossen nog niet kleurrijk genoeg zijn, wordt rond het Bruce Peninsula ook nog eens perfect turkooizen water in de mix gemengd. Het langgerekte schiereiland drijft een wig tussen Lake Huron en Georgian Bay; twee van de grootste plassen van Noord-Amerika. Vanuit je hotel in het charmante dorpje Tobermory kun je diverse fijne wandelingen maken over het goed gemarkeerde langeafstandswandelpad dat het hele schiereiland omzoomt. De trails voeren ondermeer over hoge brokkelkliffen, langs uitgeknabbelde zeegrotten en naar piekfijne stranden. Liever het ruime sop verkennen? Tijdens een bootexcursie vaar je zo naar de bijzondere rotsformaties van het Fantom Five National Marine Park.

Een bezoek aan Cape Breton is niet compleet zonder een walvisexcursie. In het water rond het eiland heb je immers een uitstekende kans om vinvissen te spotten, of zelfs een glimp op te vangen van de mystieke beluga: de spierwitte dolfijn met het gebutste voorhoofd. Je zou echter bijna vergeten dat er ook op het droge meer dan genoeg te ontdekken valt. Door de bossen van Cape Breton slingeren tal van toffe trails, waarop je verzekerd bent van de nodige vrolijke herfstkleuren. Een aanrader is bijvoorbeeld de Skyline Trail: ruim 9 kilometer aan wandelgenot langs de mooiste uitkijkpunten in het grillige woud. Weinig wandelingen in Canada bieden bovendien zo´n goede mogelijkheid om een eland in het wild te zien.

In de Franse provincie Quebec zijn bonte bossen in de herfst slechts een deel van het schouwspel. Boomgaarden hangen krom van het fruit. Door de knisperdroge lucht krijgen wolken geen grip op de briljant blauwe hemel. En een massa sneeuwganzen luidt klapwiekend het najaar in. Het ideale jaargetijde dus om eens lekker los te gaan in de wonderschone natuur. In het Parc National du Mont Tremblant bijvoorbeeld; het grootste en oudste natuurpark van de streek. Qua buitensporten vind je hier voor ieder wat wil(d)s. Zo kun je gemoedelijk kabbelend kanoën over de Rivière. Of, voor heel wat meer adrenaline, op de loodrechte granietrotsen klauteren tijdens een spannende klettersteig.

In het noordoosten van de Verenigde Staten wacht het White Mountains National Forest: een bos zo mooi dat-ie schreeuwt om een ronkende roadtrip. Zeker in de herfst, als het lokale groen voor even vrij baan maakt voor een uitbundiger palet van kakelgeel en knalrood. Wie al dat natuurschoon goed wil laten inzinken, stuurt vanaf de kust richting het westen voor de Kancamagus Highway, in de plaatselijke volksmond ook wel ´The Kanc´ genoemd. Ruim 56 kilometer lang krult deze zinderende streep asfalt door het bos. Met de voet op het gaspedaal ben je er zo doorheen. Maar wie wil in vredesnaam haasten in een decor dat de fenomenaal fotomomenten en puike picknickplekken op een presenteerblaadje aanreikt?

Het is moeilijk voor te stellen in de mondaine stadsjungle van Manhattan, maar vanuit het grootstedelijke New York rijd je in een zucht het landelijke landschap van New England binnen. Deze noordoostelijke uithoek van de Verenigde Staten zit niet bepaald verlegen om victoriaanse landhuizen, weelderige wijngaarden en schier eindeloos glooiende heuvels. En dat alles ook nog eens ingepakt in een hoogpolig herfsttapijt om de vingers bij af te likken. Navigatie? Onzin. Stuur je huurauto de billboardvrije Route 100 op en je rijgt de mooiste stukjes als vanzelf aan elkaar.