Aankomst in Kayseri. Vanaf de luchthaven rijden we in ca. 2 uur naar Mustafapaşa, dat in een rustig deel van Cappadocië ligt.

Cappadocië staat bekend om zijn karakteristieke tufsteenformaties. Deze zachte steenformaties hebben een vulkanische oorsprong en zijn uitgesleten tot smalle kloven en valleitjes en bizarre formaties. Het gebied is al duizenden jaren bewoond, getuige de vele grotwoningen en grotkerkjes die je er kunt vinden. De meeste natuurwaarde in het Turkse landschap ligt verborgen in de bergen en op archeologische sites. Vandaag bezoeken we het openlucht museum van Zelve, de enige echte toeristische attractie van onze reis. Dankzij de rijke vegetatie vliegen hier veel vlindersoorten rond. Tussen de grotwoningen zoeken we op de braakliggende plekjes naar bijzondere soorten zoals de Roemeense klaverpage en Polyommatus firdussi. Meer herkenbaar zijn wellicht zuidelijk dwergblauwtje, zuidelijke aurelia, witbandzandoog, heremiet en de kardinaalsmantel.

Daarna bezoeken we enkele valleien in de omgeving. Het voordeel van een toeristisch gebied is dat er ook een goede infrastructuur is, zodat we relatief snel kunnen verplaatsen. De nattere plekjes zijn interessant, hier vinden we mogelijk wat drinkgezelschapjes en langs de kleine akkertjes vinden we tal van bloemen. De afwisseling tussen droog en nat maakt het interessant voor een scala aan soorten. Bekende soorten als koningspage, argusvlinder, kleine vuurvlinder, Icarusblauwtje worden aangevuld met soorten die we uit zuidelijk Europa kennen. Neem bijvoorbeeld zuidelijk grauw zandoogje, oostelijke vuurvlinder, duinparelmoervlinder, oostelijk dambordje en witbandheremiet die wijdverbreid voorkomen. De meer Anatolische soorten zoals Turkse felle vuurvlinder, Turks geelsprietdikkopje en Oostelijk brandkruiddikkopje en Zuidelijk oranjetipje vliegen op de drogere delen.

We blijven deze ochtend dicht bij huis en bezoeken de Comeda vallei vlakbij Mustafapaşa. Tussen de rotsen roepen de Aziatische steenpatrijzen en zie je tapuiten en roodstaarten op hun uitkijkpunten. Mogelijk een vliegt hier nog een late veeloog en salieblauwtjes. In deze omgeving vliegen wikkeblauwtjes, bloemenblauwtje, zuidelijk dwergblauwtje, oostelijk dambordje, Satyrus amasinus en mogelijk nog een zuidelijk oranjetipje. Het azuurblauwtje heeft een opvallende blauwe vlek onder in de vleugel en is daarmee onmiskenbaar.

Als we uitgestruind zijn rijden we richting de Topuz pas, door een mooie vallei waar we verschillende stops maken. Bruine eikenpages, getand blauwtje, zuidelijk- en oostelijk esparcetteblauwtje, veld- en kleine parelmoervlinder komen we hier vast tegen en vogelsoorten zoals de zwartkopgors en Finch Tapuit zijn leuke bijvangsten. Onder toeziend oog van de steenarend kunnen we Pseudochazara beroe tegenkomen of een geelbandspikkeldikkopje. Een stukje verder komen we op een hoogvlakte van stenige graslanden. We bevinden ons hier op ongeveer 1500 meter hoogte. Aan het eind van de dag dalen we weer af naar Mustafapaşa. 

We nemen afscheid van ons hotel in Mustafapaşa en na een rit van een uur maken we lange stop om te gaan struinen op de hellingen en rotswanden tussen Derbentbaşı en Basköy. Hier komen bijzondere vlindersoorten voor. De meest opvallende is de spectaculaire oranje heremiet. Deze vlinder houdt van stenige hellingen en valt zittend bijna niet op. Eenmaal op de vleugel vallen de grote oranje vleugels op. Ook andere heremietsoorten zoals de levantwitbandheremiet, donkere heremiet en de gewone heremiet zullen zich mengen met allerlei soorten zoals scheefbloemwitjes, Bretons spikkeldikkopje, wegedoornpage, luzernevlinders en kommavlinders. Op de vochtige plekken verzamelen zich verschillende soorten blauwtjes. Hier zitten echte Turkse soorten tussen zoals Polyommatus mithridates, P. menalcas, P. cornelia en P. ossmar die opvallen tussen de bekendere zuidelijke dwergblauwtjes, adonis- en Icarusblauwtjes. Aan de andere zijde van de vallei ligt eveneens een spectaculair gebied, waar deels dezelfde soorten voorkomen. Voor zandogen is het een walhalla. Zowel de grote saterzandoog als Satyrus amasina, grote schaduwzandoog, Pseudochazara mammura (weer een heremietsoort) en grauw zandoogje zijn hier waargenomen. We kunnen mogelijk nog wat blauwtjes bijschrijven, zoals oostelijk- en zuidelijk esparcetteblauwtje. Met nog een uurtje voor de boeg, rijden we door naar onze volgende accommodatie aan de voet van het Aladağgebergte.

De Emli vallei is welbeschouwd dé vlinderhotspot van het Aladağgebergte en misschien wel van heel Anatolië. Om deze zeer indrukwekkende kloof te bereiken voert de tocht over een hobbelig weg door een kleine steppe. Heremieten, Turkse heivlinders, oostelijk resedawitje flankeren ook diverse vogelsoorten komen hier voor. Mogelijk zien we vanuit de bus al de eerste strandleeuwerikken, waterpiepers en de bergkalanderleeuwerik.
Door diverse stops in de vallei te maken, vullen we de hele dag. In deze uitgestrekte vallei, zien we hooguit een enkele nomadische herder met zijn kudde. We bezoeken het gebied relatief laat in het seizoen, waardoor de drinkgezelschappen mogelijk al minder zijn. Nog steeds komen we bekende soorten tegen als veldparelmoervlinder, violette vuurvlinder, wedewitje en zwart blauwtje, al heeft deze laatste hier wel een aparte ondersoort. We horen overal Aziatische steenpatrijzen en blonde tapuiten. En we zien snelle grondeekhoorns, de siesels, hun holletjes inspringen. We vinden misschien nog een laat speciaal groentje: C. paulae, waarvan de kop ook groen is. Hoe dieper we de kloof ingaan, hoe hoger we komen. De felle vuurvlinder, donkere heremiet, maar ook Anatolisch blauwtje, Turks bloemenblauwtje, P. vanensis en het loodkruidblauwtje behoren tot de soorten die we hier tegen kunnen komen. De klaverblauwtjes hebben hier of een oranje vlekje of heel veel blauw, waardoor ze dan op bloemenblauwtjes of kobaltblauwtjes lijken die ook hier voorkomen. Best lastig dus, maar dat vergeet je snel weer, want de indruk van het landschap is overweldigend! 

Voor de ‘early birds’ biedt de pensioneigenaar de mogelijk een exclusieve tractor-tour te maken (niet inbegrepen). Deze vorm van ecotoerisme is een belangrijke inkomstenbron voor het toch al vrij arme bestaan van deze mensen. Het doel van deze tocht is om bij het ochtendgloren de Kaspisch berghoenen te zien en horen roepen. Dit is een fenomenaal schouwspel, dat zelfs voor de niet vogelaar zeer indrukwekkend is. Op flinke hoogte, met uitzicht op wat misschien wel het ruigste deel van deze bergketen is, maak je naast het berghoen mogelijk ook kennis met de steenheggemus, roze woestijnvink en vele sneeuwvinken. De kans is zeer groot om steenbokken te zien. De tractorrit gaat over onverharde en ruige paden en is zeer hobbelig.

Vanwege de optionele vroege ochtendexcursie vertrekken we vandaag iets later. We verkennen de omgeving van Demirkazik. In het dorp achter het skicentrum is een mooie helling waar leuke vlindersoorten vliegen. Even verderop wandelen we de ingang van de kloof in. Het hoogteverschil met Demirkazik, is ruim 1000 meter en de kloof is ongelofelijk indrukwekkend. Tijdens de wandeling bezoeken we alleen het onderste deel van de kloof, waar we naast vele speciale groentjes (C. paulae) en Turkse bloemenblauwtjes ook hardoens, een grote soort hagedis, tegen kunnen komen. In de kloof kan de temperatuur flink oplopen. Hierdoor zitten de vlinders maar nauwelijks stil. Het Balkan bruin blauwtje, waarvan de mannetjes lichtblauw zijn kunnen we hier tegenkomen, maar ook de grauwe heremiet, P. hopferii, Aladağ-spikkeldikkopje een endemische soort van hier, Anatolisch saffierblauwtje en zelfs de grote schaduwzandoog. Als we verder rijden komen we in een andere uitgestrekte vallei, waar het wemelt van de siesels, een geliefde prooi voor menige roofvogel. Tussen de strandleeuwerikken doemen soms roodvoorhoofdkanaries op. In deze vallei stroomt een klein watertje, waar menig vlinder zit te drinken. Wedewitjes, parelmoervlinders, maar ook de bijzondere klaverpages. Mogelijk vinden we hier nog Colias chlorocama, die heel sterk op de oranje luzernevlinder lijkt, al zal deze niet veel stilzitten zoals het luzernevlinders betaamd. We eindigen de dag bij wat kleine akkertjes waar we zuidelijk dwergblauwtjes, oostelijke vuurvlinder, kaasjeskruiddikkopje, koningspage, blauwe ijsvogelvlinder en hopelijk nog wat late pijpbloemvlinders rondvliegen. Hier komt ook Z. deyrollei voor, die zich onderscheidt van de oostelijke pijpbloemvlinder door de gouden vlekjes op de ondervleugel. 

Deze laatste dag bezoeken we verschillende plekken in het westen van het Aladağgebergte. In de brede valleien vindt veel fruitteelt plaats. We gaan naar een zeer vlinderrijk dalletje, waar veel verschillende blauwtjes zitten, wikke-, klaver-, dwerg-, adonis en nog een aantal soorten. Hier besteden we ook weer wat meer aandacht voor de dikkopjes en parelmoervlinders. Zo vinden we hier geelbandspikkeldikkopje, Aladağ spikkeldikkopje, Groot windedikkopje en groot brandkruiddikkopje. Pijpbloemvlinders en parelmoervlinders worden hier vertegenwoordigd door knoopkruid-, toorts, tweekleurige, kleine, duin en grote parelmoervlinder. Voor de oplettende vogelaar komt hier ook de Perzische roodborst voor. We rijden door een landschappelijk zeer fraai beekdal, waar we op enkele plekken stoppen. Afhankelijk van de tijd en het weer, kan het aantal locaties variëren. 

Vandaag zetten we de terugreis in en rijden terug naar het vliegveld van Kayseri. Waarschijnlijk komen er geen soorten meer bij op de vlinderlijst, die waarschijnlijk ruim boven de honderd soorten zal tellen. Afhankelijk van de vlucht, zullen we mogelijk nog een mooie laatste stop maken onderweg.