Aankomst in Minehead, gelegen aan het Bristol Channel en startpunt van de South West Coast Path. Op de boulevard staat een beeld van twee handen met een wandelkaart, dat het startpunt van de langste wandelroute van Engeland markeert. 

Als je de boulevard van Minehead en het monument van het South West Coastpath achter je hebt gelaten, begint het avontuur op het Zoutpad. De kliffen van Exmoor behoren tot de hoogste van de gehele 1000 km lange route, dus er wacht je meteen een relatief stevige klim. Eerst over de beboste helling, daarna over open heidevelden waar de beroemde half wilde Exmoor Pony’s grazen. Vanaf de met heide begroeide Selworthy Beacon (308 m) heb je een prachtig weids panorama. Na een steile afdaling bereik je het dorpje Bossington. Het laatste stuk van de wandeling is vlak als je langs de kwelders van Porlock Bay wandelt,  een gebied dat in 1996 overstroomde toen een 6000 jaar oude grindwal tijdens een storm door brak. Nu is dit een vogelreservaat.  Eindpunt is het charmante haventje van Porlock Weir. Bij laagwater steken de stompen van een overspoeld bos boven het strand uit. Lengte 17 km, 350 m stijgen en dalen, duur 5,5 uur.

De kliffen van Exmoor nationaal park zijn uniek omdat ze dicht bebost zijn met prachtige bossen met o.m. eiken, lindes en de bijzondere meelbes (familie van de lijsterbes). Vandaag wandel je grotendeels over de steile en beboste hellingen tussen Porlock Weir en de kaap Foreland Point. Verscholen in de bossen van Culbone ligt het 12e eeuwse kerkje van St. Beuno, naar men zegt de kleinste parochiekerk van Engeland. In de vochtige bossen vind je overal water, beekjes en bronnen die al in de middeleeuwen gebruikt werden door reizigers en pelgrims.   De kaap van Foreland is plek waar de elementen vrij spel hebben. Bij slecht weer dreigend, maar bij mooi weer heb je er prachtig zicht tot de kustlijn van Wales aan de overkant van het Bristol Channel. Na het kerkje en de inn van Countisbury volg je het geleidelijk dalende pad boven de kust naar de monding van de River Lynn en komt het tweelingdorp Lymouth / Lynton in zicht.  In augustus 1952 werd Lynmouth getroffen door een overstroming toen de River Lynn na hevige regenval een deel van het dorp wegspoelde. Je kunt ook een deze van de route door het bos vermijden door een wat hogere route te kiezen. Lengte 19 of 21 km, 500 m of 600m stijgen en dalen, duur 5,5 uur. 

De start van vandaag is eenvoudig, zeker als je de Cliff railway naar het hooggelegen deel van het dorp Lynton neemt. Dan wandel je over goed onderhouden asfaltpaadjes bovenlangs de steile kliffen van de Valley of Rocks, een van de meest fotogenieke plekken van dit deel van het kustpad. De bizarre rotsformaties zouden het werk van de duivel zijn, die dansende druïden in steen veranderde. Het pad gaat vandaag flink op en af en dit is dan ook een van de pittigste wandelingen van deze etappe, maar misschien ook wel de mooiste.  Via Woody Bay, met haar beboste hellingen en bijzondere flora, de waterval van Hollow Brook en de diepe vallei van de River Heddon volg je het pad bovenlangs de steile kliffenkust. Voor je ligt het hoge plateau van de Great Hangman, met 308m het hoogste punt van het South West Coastpath. Maar vlak voordat je daar bent blijkt er toch nog een diepe vallei tussen jou en dit markante punt te liggen. De afdaling naar het beschutte Combe Martin is prachtig, de beloning voor een lange en afwisselende dag op het Zoutpad. Lengte 22,5 km, 650 m stijgen en dalen, duur 7uur. 

De wandeling van vandaag is opnieuw een pittige, maar bovenal ook een bijzonder afwisselende. Het pad is niet al te moeilijk, maar er wachten ook wat lastige beklimmingen en afdalingen. De dag begint rustig als je de bijzonder fotogenieke baai van Water Mouth passeert. Na Ilfracombe, de eerste wat grotere plaats langs het pad, wordt de kust ruiger en het terrein lastiger.  Namen als Breakneck Point, Damage Cliffs en Brandy Cove verraden al dat dit een kust is die door zeevaarders gevreesd werd. Smokkelaars beproefden hier eeuwen lang hun geluk.  Na Lee Bay wandel je naar de geëxponeerde kaap van Morte Point waar de wind ongenadig kan zijn.  Bij goed weer maak je hier kans grijze zeehonden te zien, en met wat geluk maak je in de zomermaanden zelfs kans op dolfijnen of misschien wel een reuzenhaai. De spierwitte vogels met zwarte vleugelpunten, die als pijlen in zee duiken, zijn Jan-van-Genten die op de kliffen van Lundy Island broeden, dat je in zee ziet liggen. Morte Point beschermt Woolacombe en het lange strand van Morte Bay voor de noorden wind, die hier soms flink huishoudt. Lengte 24 km, 500 m stijgen en dalen, duur 7 uur. 

Het kustlandschap van North-Devon ziet er vanaf vandaag behoorlijk anders uit: de kliffen maken langzamerhand plaats voor stranden en duinen.  In de duinen achter het lange strand van Woolacombe is in het voorjaar de bloemenrijkdom bijzonder. Er bloeien diverse soorten orchideeën, bremraap, ogentroost en wilde tijm langs het pad. Daarna wandel je nog één keer hoog boven de zee, bovenlangs de kliffen van Baggy Point, waar kuifaalscholvers nestelen. Op zee ligt het eiland Lundy. De Noormannen gaven dit eiland haar naam vanwege de grote aantallen papegaaiduikers die er (nog steeds) broeden. Het laatste deel van de wandeling, na de beschutte Croyd Bay, is volledig vlak en voert door de duinen en het kwelderland van Braunton Burrows National Nature Reserve, een van de grootste zandduinsystemen in Groot-Brittannië , waar vele bloeiende planten, vogels en vlinders te vinden zijn. Via Velator Quay, ooit het levendige havenkwartier van Braunton, bereik je dit vriendelijke stadje.  Lengte 25,5 km, 200 m stijgen en dalen, duur 6,5 uur. 

De wandeling van vandaag leidt je, grotendeels over het goed onderhouden pad dat op het talud van een oude spoorlijn is aangelegd. Je wandelt zo om  de ver het land ingesneden riviermonding van de River Taw heen. Halverwege de wandeling bereik je het marktstadje Barnstaple met haar historische brug en interessante marktgebouwen. De weilanden, en kwelders die de oever van de rivier vormen zijn rijk aan weidevogels, zoals de wulp, tureluur  en de scholekster en in de winter is het een belangrijk foerageergebied voor eenden en ganzen. Bij Fermington Quay kan je het natuurreservaat vanaf een uitkijktoren bewonderen. En iets verderop liggen de wetlands van Isley Marsh. Het dorpje Instow, waar de wandeling vandaag eindigt, ligt aan de River Torridge en is vooral voor liefhebbers van historische treinen interessant. Lengte 19 km, 0 m stijgen en dalen, duur 5 uur. 

Ook de laatste wandeling van deze eerste etappe is een gemakkelijke en vrijwel vlakke tocht. Eerst vervolg je het oude spoorwegtracé langs de River Torridge, tot je in Bideford de rivier via de historische Longbridge over kunt steken (in de zomermaanden vaart er een pontje tussen Instow en Appledore waardoor je de wandeling met 10 kilometer kunt inkorten). In East-the-Water kun je voordat je de rivier oversteekt nog een kijkje nemen bij het oude treinstation.  Bideford is een vriendelijk stadje met tal van restaurants en cafés. Na de scheepswerf van Appledore is er alleen nog stilte en weidsheid. De Northam Burrows is een uitgestrekt gebied van kwelders, graslanden en duinen Bij mooi weer kun je heerlijk zwemmen . Het brede strand wordt aan de landzijde afgesloten door een kiezelrug die je helemaal volgt tot je Westward Ho! bereikt, het eindpunt van de eerste etappe van de South West Coastpath. Westward Ho! is een kleine badplaats en waarschijnlijk de enige plaats in Engeland met een uitroepteken in de naam! Het is waarschijnlijk ook de enige plaats die genoemd is naar de titel van een boek, van de 19e -eeuwse schrijver Charles Kingsley. Lengte 19 km, 100 m stijgen en dalen, duur 5 uur. 

Na het ontbijt eindigt dit arrangement. 

Als je ook de tweede etappe hebt geboekt, dan heb je vandaag een rustdag in Westward Ho!