Aankomst in Nationaal Park Aladaglar. We verblijven hier in een familie guesthouse aan de voet van het majestueuze gebergte, vlakbij de ingang van het park.

Na het ontbijt worden we in een kwartier naar ons basiskamp in de Emlivallei gebracht. We laten onze bagage achter en wandelen naar de Mangircikloof. Tussen jeneverbes- en cederbomen door bereiken we de groene vlakte Alaca Yayla. De uitzichten op de zuidelijke Aladaglar zijn spectaculair. Misschien komen we herders tegen die hier hun kuddes laten grazen. Na de lunch bij een bron dalen we af via Oluksekisi, een oud semi-nomadisch kamp. In ons basiskamp staan de thee en koekjes al klaar. I ’s Avonds kookt de kok een heerlijk maal voor ons. We genieten van de avond midden in de natuur en de miljoenen sterren aan de hemel boven de steile kalkwanden van de Taurus.
Wandeling: 8 km, 650m stijgen en dalen, 5-6 uur lopen

Vermoedelijk worden we gewekt door het vrolijke gekwetter van vogels. Na het Turkse ontbijt in de nomadentent krijgen we een ruim bemeten lunchpakket mee en beginnen aan de wandeling naar het volgende kamp. Het eerste stuk gaat door een open bos van coniferen en sparren, dat naarmate we hoger komen, steeds dunner wordt. Boven op het Eznevitplateau worden we ongetwijfeld uitgenodigd om een kop thee of ayran (typische yoghurtdrank) te komen drinken bij een semi-nomadische familie. Het uitzicht vanaf de hoogvlakte is fantastisch en we maken vast een berg foto's. Vanaf Sakartas dalen we af naar ons tweede kamp: Sokulupinar, op 2000 m hoogte gelegen op een mooie weide met uitzicht, onder enorme kalkwanden. De thee staat al klaar. Na het diner kruipen we gezellig rond het kampvuur.
Wandeling: 15 km, 750m stijgen, 550m dalen, 6 uur.

Vandaag maken we de zwaarste klim van de trektocht. Gelukkig alleen met een dagrugzakje, de rest van de bagage gaat op een paardenrug naar boven. Na een korte transfer starten we de wandeling in de Karayakvallei. Het eerste stuk is nog redelijk relaxt, maar al snel vinden we onszelf terug in een indrukwekkend steile kloof op een schier oneindige puinhelling. De klim is steil, maar gelukkig opent de kloof zich en in de weidse vallei is er meer ruimte voor bochten in het pad. Hier worden we misschien al ingehaald door de paarden die de bagage en eten naar boven dragen. Waarschijnlijk gaan ze diezelfde middag nog terug, een hele prestatie, ook voor de begeleiders. Het eind van de lange klim is de Celikbuyduran Pas van 3450 meter hoog. Na een welverdiende lunchpauze bij een bron betreden we de Yedigöller, het Plateau van de 7 Meren. Yedigöller is een glooiende hoogvlakte van bruingrijze kalksteen, omgeven door statige bruine tot roodbruine kalkwanden. In het begin van de zomer is het hier bijna onbegroeid, maar later in het seizoen wordt het steeds groener en komen er ook nomadenfamilies omhoog om hun schapen te weiden. We dalen langzaam af naar het kamp, gelegen op 3100 m hoogte in de buurt van het Büÿük Göl, het Grote Meer. Dit kamp kan alleen te voet bereikt worden en is daarom wat primitiever dan de andere kampen, maar ook hier staan de tenten al klaar en is er meer thee dan we op kunnen.
Wandeling: 13 km, 1600m stijgen, 625 m dalen, 7-8 uur

Vanuit ons hooggelegen kamp is de beklimming van de Suner Tepe (3700 m) relatief eenvoudig. De top ligt in het hart van het Aladaglargebergte en biedt fantastisch uitzicht op het massief en bij helder weer in de verte de vulkanen Hasan en Erciyes. De route is heen en terug hetzelfde en voor het beste uitzicht is het zaak vroeg te vertrekken. Na afloop van de beklimming nodigt het meer uit tot een frisse duik. Of bezoek een semi-nomadische familie in de buurt.
Wandeling: 10 km, 600m stijgen en dalen, 5 uur

Als we na een stevig ontbijt het hooggelegen kamp verlaat, zijn de paarden met onze bagage al op pad. We dalen af naar de Hacervallei, een diep U-vormig gletsjerdal aan de oostkant van de Aladaglar. Door prachtig naaldbos wandelen over gravelpaden verder naar Sogukpinar. Het berglandschap en de vele kleuren van de wilde bloemen vormen een schitterend decor. Aan het eind van de middag bereiken we ons kamp in Sogukpinar ('koude bron').
Wandeling: 14 km, 50m stijgen, 1350 m dalen, 5-6 uur

We verlaten Sogukpinar en dalen door een pijnbos af naar Ulupinar. Dit authentieke en onaangetaste dorp in de Aladaglar staat ook wel bekend als Barazama. We lunchen in het huis van een dorpsbewoner en hebben nog wat tijd om het lokale dorpsleven te ervaren. Na de lunch rijden we via de Kapuzbasi watervallen naar Cappadocië. De watervallen worden gevoed door smeltwater van sneeuw en gletsjers in de Aladaglar dat via een ondergrondse rivier door de rotsen naar buiten komt. Na een uur of drie rijden komen we aan in ons onderkomen in het dorp Çavusin in Cappadocië. De rest van de middag is vrij.
Wandeling: 7 km, 650 m dalen, 2-3 uur

Na een korte transfer starten we onze wandeling in de Zemivallei, een groen dal met geërodeerd vulkanisch gesteente, prachtige rotsformaties, grotten en hoge populieren. Aan het eind van het dal kunnen we even een kijkje nemen in de El Nazar kerk voor we in de bus stappen die ons naar de Meskendirvallei brengt. We wandelen langs grotwoningen en andere bouwsels van een oude christelijke beschaving. We steken door naar de Rode Vallei, alweer zo'n prachtig dal in Cappadocië met spectaculaire rotsformaties en ongelooflijke kleuren. Hier kunnen we de verstopte Uzumlukerk en twee andere kerken bezoeken. De grotkerkjes dateren vermoedelijk uit de 8e of 9e eeuw en zijn later nog versierd met fresco's. Het laatste deel van de wandeling voert door de al even mooie Rose Valley.
Wandeling: 5 + 9 km, 6 uur in totaal

Na het ontbijt zit ons avontuur in het binnenland van Turkije erop.