Heenreis naar Hall in Tirol, in het Inntal niet ver van Innsbruck gelegen. We verblijven hier in een hotel niet ver van het station en op loopafstand van het middeleeuwse centrum, waar de Münzerturm van de Hassegg burcht, de grote blikvanger is. Heb je hiervoor de eerste etappe van onze wandeltocht over de Alpen gedaan, dan heb je een rustige dag in het stadje.

Na een rustig ontbijt en nog even een kijkje in het oude centrum van Hall te hebben genomen, stoppen we wat extra bagage voor één nacht in onze rugzak en steken de rivier de Inn over. Per bus stijgen we naar het dorpje Tulfes, waar we de kabelbaan naar het op 2060 meter hoge bergstation Tulfein nemen. Het Inntal ligt nu meer dan 1500 meter onder ons. Aan de overzijde van dit brede dal liggen de grillige pieken van de Karwendel. We klimmen verder door naar het Tulfeinjöchl, boven de boomgrens, waar alleen gras, kruiden en mossen zich tussen de rotsen staande weten te houden. We klimmen door naar de top van de Glungezer en de daar vlakbij gelegen hut. Dit is ons onderkomen voor de nacht. Bij helder weer kunnen we hier genieten van een fenomenale zonsondergang. We kijken uit over een groot deel van Tirol, een magnifiek panorama. Wandelduur 3,5 hr, lengte 12 km, 1000m stijgen, rest per kabelbaan.

Na het ontbijt wandelen we een stukje terug naar het Tulfeinjöchl, waar we de Höhenweg naar het Naviserjoch vervolgen. Langs het pad groeien veel alpenroosjes en bosbessen en is het leefgebied van grote families Alpenmarmotten. Bij de Gwannschafalm valt een mooie waterval tussen de rotsen naar beneden. Dan passeren we de zomerboerderij Steinkaserlam is de lucht zwanger van het geklingel van koebellen. Het pad steekt geregeld smeltwaterbeekjes over en tot laat in de zomer blijven in de hoge bergkom Melkböden sneeuwveldjes liggen. In deze stille uithoek van de Tuxer Alpen komen maar weinig wandelaars en het laatste stuk pad naar het Naviserjoch (2479m) is dan ook in slechte staat. Vanaf de pas hebben we mooi zicht op de hoofdkam van de Tuxer Alpen en de verijsde toppen van de Olperer en de Gefrorenen Wand. Via een goed pad hoog over de graskam van de Schober gaan we naar het Klammjoch en dalen tenslotte af naar de Lizumerhütte (2019m), aan het eind van het Wattental. Hier zien we onze bagage weer. Wandelduur 6,5 hr, 18 km, 600m stijgen en 1200m dalen).

We stoppen extra bagage voor 2 nachten in onze rugzak, want bagagevervoer naar de volgende twee plekken is of omslachtig en duur of onmogelijk. We gaan op weg voor een korte wandeling, maar wel eentje met flink wat hoogtemeters. We klimmen geleidelijk door vriendelijke almen naar het Pluderlingsattel (2743m). Voor ons zien we de imposante Hintertuxer gletsjer tussen de toppen van de Olperer en de Gefronenen Wand. Onder ons ligt het turkooizen bergmeertje Junssee in een somber landschap van bruine steen. We blijven op hoogte en volgen het pad door een desolaat steenlandschap waar niet veel meer dan distels groeien naar het volgende pasje: het Gschützspitz Sattel (2657m). Dan dalen we steil af over een grashelling naar het Weitental en verder omlaag naar Hintertux, een lange afdaling. Hier overnachten we in een klein en vriendelijk pension. Wandelduur, lengte 6,5 hr, 14 km, 900 m stijgen en 1550 m dalen).

Vandaag passeren we het hoogste punt van deze Alpentraverse: de 2910 meter hoge Friesenbergscharte. We gaan op pad voor een wandeling die ons over alpien terrein door het ruige hooggebergte van de Tuxer Alpen voert. Eerst lopen we naar de kabelbaan die ons uiteindelijk naar 2600 meter hoogte brengt: het Tuxer Ferner Haus. Vanuit de kabelbaan hebben we een prachtige blik op de morenen, gletsjertong en de door het ijs glad gepolijste rotsen onder de gletsjertong. Vanaf het Tuxer Ferner Haus laten we de drukte rondom deze veelbezochte pleisterplaats al gauw achter ons en is de wereld van rots, sneeuw, wind en stilte weer voor ons alleen. We steken smeltwaterbeekjes over die van de kleine ijstong boven ons komen en klimmen over een morenerug naar het verharde sneeuwveld onder de pas. Door de sneeuw bereiken we uiteindelijk de pas. Daar verandert het beeld andermaal. Voor ons liggen de donkere toppen van de Zillertaler Alpen, die de grens met Italië vormen. Vanaf de pas volgen we de prachtige, panoramische Berliner Höhenweg, hoog boven het Zillertal. We kruisen veel bergbeekjes voordat we de klassieke Olpererhütte bereiken (2388 m), die hoog boven het melkwitte water van het Schlegeisspeicher ligt. Wandelduur 5 hr, lengte 14 km, 500m stijgen en 650m dalen, rest per kabelbaan).

We dalen af naar de oever van het 600 meter lager gelegen stuwmeer Schlegeisspecher, dat achterin het Zillertal ligt. Na een korte pauze en een versnapering gaat het geleidelijk bergop naar het Pfitscherjoch. We volgen het heldere, snelstromende water van de Zamser Bach. Het eerste stuk van het pad is geteerd, maar gelukkig is de asfaltmachine nooit helemaal tot aan de pas geraakt (wat wel ooit de bedoeling was). De westelijke hemel wordt gedomineerd door de ruim 3400 meter hoge Schrammacher. Na een tamelijk geleidelijke klim staan we op de grens tussen Oostenrijk en Italië. Een ander land maar nog geen andere taal; dit is Süd-Tirol en hier wordt nog Duits gesproken. Vanaf het Pfitscherjoch (2275m), met zijn grote berghut waar vanaf de Italiaanse zijde de auto’s wel kunnen komen, is het dan nog ongeveer 700 m dalen. Al gauw bereiken we de bossen en de eerste huizen van het gehuchtje Stein. Iets verderop ligt ons onderkomen voor de nacht. Wandelduur 5,5 hr, lengte 14 km, 500m stijgen en 1300m dalen.

We klimmen uit het groene Pfitschertal omhoog, met zijn uitbundig met bloemen versierde huizen. Onderlangs het verijsde massief van de Weisspitze passeren we vervallen schuurtjes, opgetrokken uit grote stenen en klimmen door het kniehoge gras van de Wiesen van het Unterbergbach Tal omhoog. Uiteindelijk bereiken we het winderige Gliederschartl (2644m). Even verderop ligt het vriendelijke bergmeertje Grindlersee, een ideale pauzeplek. Op de drassige oever groeit het wollegras uitbundig. Dan slingert het pad steil naar beneden en via de zomerboerderij Obere Engbergalm, waar we verse melk kunnen drinken, bereiken we de nauwe kloof van de Dunerklamm en even verderop het gehuchtje Dun. We vervolgen onze dalende weg en kijken verderop in het diepe, nauwe dal van Pfunders, met zijn steile, beboste hellingen. Onder ons ligt het witte kerkje van Pfunders, met zijn ui-vormige toren. In Pfunders wacht een taxibus die ons naar Brixen brengt voor het slotdiner en een laatste nacht in de Alpen. Wandelduur 7,5 hr, lengte 17 km, 1150m stijgen en 1550m dalen.

Einde van Transalpen etappe 2. Via de Brennerpas reis je terug naar Nederland. De wandelaars die ook de derde etappe geboekt hebben, blijven een dag in Brixen. Hier kan men gemakkelijk de trein naar bijvoorbeeld Bolzano nemen.