Een langlaufcursus van SNP
Langlaufen een sport voor oude mensen? Als ik hijgend bovenop een allerminst steil heuveltje sta, is dat het laatste wat je me zult horen zeggen. Nooit gedacht dat langlaufen zoveel inspanning zou vragen.
Een kwestie van vallen en opstaan
Op onze eerste dag in de sneeuw zorgen de Dolomieten voor een warm onthaal. Sneeuwde het gisteren nog, vandaag laat de zon zich zien. De lucht is strakblauw. De sneeuw kraakt. Terwijl de takken diep buigen onder een zwaar pak sneeuw, buigen wij onze knieën zo diep mogelijk om de balans op één ski te houden. Hoe graag we onze andere ski ook onder zouden willen klikken, de eerste oefening van dit weldoordachte lesprogramma schrijft het balanceren op één ski voor. ‘Ja echt’, knikt instructeur Froutje naar een van de deelnemers, ‘zonder stokken’. Het is een van de vele oefeningen die we doen om de langlaufbeweging onder de knie te krijgen. Het is vooral een kwestie van vallen en weer opstaan.
Diagonaal en visgraat passen
De sfeer in de groep is zeer goed. We genieten van het buiten zijn en van de zon die onze witte gezichten een beetje kleur geeft. De groep bestaat uit een bont gezelschap van stellen, vriendinnen en alleen-reizenden. De leeftijd loopt uiteen van 35 tot 73 jaar. Wat ons bindt is het feit dat de meesten geen ervaring hebben met loipes en langlaufski’s. Diagonaal- en visgraatpassen zijn voor ons nog onbekende termen. Gelukkig hebben Froutje en collega-instructeur Herman wel ervaring met beginnende langlaufers en weten ze ons optimaal te begeleiden in ons leerproces.