Vlucht vanaf Eindhoven naar Barcelona. Vanuit Barcelona worden we met één of twee minibusjes naar ons hotel midden in de Ebrodelta gebracht. De transfer duurt ongeveer twee uur. Het hotel is ruim opgezet en is zover het oog reikt, omringd door rijstvelden, hèt karakteristieke landschap van de Ebrodelta. De eerste indruk van de delta is vaak wat teleurstellend: immense rijstvelden, lange rechte asfaltwegen, betonnen bevloeiingskanalen en flink wat toeristische voorzieningen. Het gebied is helaas geen ongerepte rivierdelta, maar de tweede indruk is die van een vogelparadijs. Het is een kwestie van de juiste plekken vinden en vooral inzoomen op de vogels.

Rond het hotel zien (of horen!) we mogelijk al de zwarte spreeuw, de Europese kanarie, de thekla-leeuwerik, de roodkopklauwier, de koereiger en enkele andere soorten. In een klein meertje naast het hotel zitten purperkoeten in het riet. ’s Avonds horen we waarschijnlijk de dwergooruil, vliegt er een kerkuil rond en met wat geluk horen we het woudaapje.

We gaan vroeg op pad en bezoeken we het zuidelijke deel van de Ebrodelta. Vanuit verschillende vogelkijkhutten krijgen we een goed beeld van de enorme, met riet omzoomde lagunes. Uit het riet klinkt overal de krassende roep van grote karekieten. Woudaapjes zeilen laag over het riet en laten zich er pardoes tussen vallen. Langs de rietkragen kwetteren de dodaarsjes en scharrelen de purperkoeten rond. Op het open water drijven groepen krooneenden. In de lucht zijn witwangsterns, visdiefjes en lachsterns te zien.
Vandaag bezoeken we ook het informatieve bezoekerscentrum, waar kaarten en informatie te verkrijgen zijn. Bij voldoende tijd nemen we een kijkje bij de lagune van Riet Vell, waar een goede vogelkijkhut staat. In de middag rijden we naar de zoutpannen. Deze zijn in trek bij meeuwen, sterns en flamingo’s. Hier broeden ook vorkstaartplevieren, die als sterns door de lucht scheren. De grote kolonies van sterns en meeuwen, vooral audouins-meeuwen, bevinden zich op het Punta de la Banya: een zandig schiereiland met zoutpannen dat we vanuit een kijkhut kunnen overzien. Als een slechtvalk langs scheert is het een paniek van jewelste. Nu pas is te zien hoeveel vogels hier broeden.
In de namiddag gaan we (bij voldoende tijd) naar het Illa de Buda, een afgesloten vogelbroedgebied. We maken er een wandelingetje door de rietvelden, waar de buidelmees zich thuisvoelt. Via het strand hebben we zicht op een ondiepe lagune, waar we vaak vorkstaartplevieren zien. Een observatietoren kijkt uit over een rietveld, met kans op het baardmannetje en de woudaap. Het loont de moeite om met de telescoop de zee en het strand af te zoeken: behalve meeuwen en sterns zien we soms Jan-van-genten en jagers.

Na het ontbijt gaan we naar de noordkust van de Ebrodelta en rijden langs de uitgestrekte slikkenvelden van Port de Fangar en de lagune Bassa de les Olles. Wadvogels zie je hier in alle soorten en maten: bonte strandlopers, kleine plevieren, steenlopers en krombekstrandlopers. Verder zijn er vorkstaartplevieren te zien, reuzensterns, dwergsterns, witwangsterns, dunbekmeeuwen en nog veel meer. We maken wandelingetjes waar het ons uitkomt.

Aan het einde van de middag maken we een wandeling langs Canal Vell en de Mirador del Canal Vell op zoek naar de soorten die we gemist hebben. Het is een goede plek voor woudaapje, kleine karekiet, zwartkoprietzanger, buidelmees en vele watervogels. Eventueel bezoeken we de zoutlagune van El Garxal, een of meerdere plekken waar we eerder al zijn geweest of waar we nog niet aan toe zijn gekomen. Juist in de Ebrodelta levert herhaald bezoek vaak nieuwe soorten op.

We verlaten de Ebrodelta na het ontbijt en rijden via de deels nauwe vallei van de Ebro het binnenland in. De reis leidt ons langs en door een aantal mooie natuurgebieden. We maken een wandeling in de omgeving van het Reserva Natural de Puertos de Beseit met mooie vogelplekjes aan de Rio dels Estrets met kans op: orpheusgrasmus, cirlgors, grote gele kwikstaart, nachtegaal, europese kanarie, bijeneter, draaihals, en hop. De Laguna de Chiprana kan alleen met een speciale vergunning worden bezocht, een unieke plek dus.

Het landschap wordt vlakker en steeds droger. Bij Alcañiz kijken we even of we de zwarte tapuit en de blauwe rotslijster kunnen waarnemen. Via een lagune met een bijzondere vogelpopulatie bereiken we aan het einde van de dag Sástago. We overnachten in het dorp Sástago, aan de oevers van de Ebro. Het dorp ligt centraal tussen de steppes van Belchite en die van Bujaraloz.

Vandaag een rit door de steppes van Monegros en Belchite. We beginnen met een bezoek aan een kapel met een prachtig uitzicht op de wetlands van de Ebro. Onderweg hebben we kans op steenbokken. Daarna doorkruisen we een gebied met droge landbouw, waar de kans op het vinden van de grote trap het grootst is. Het is droog, heet en kaal en de meeste steppevogels zijn met name in de ochtend en late middag actief. Hierop passen we ons programma aan: we beginnen vroeg, houden een lange lunchpauze en gaan wat langer door. Steppevogels zijn schuw en daarom bekijken we de vogels eerst vanuit de busjes, voordat we voorzichtig uitstappen om de telescopen klaar te zetten. Soms zullen we een stukje wandelen. Op deze wijze maken we de meeste kans om ook de schuwe soorten zoals de kleine trap, het witbuik - en zwartbuikzandhoen, de griel en de zeldzame grote trap te zien.

Verder bezoeken we Belchite, het reservaat El Planerón en eventueel Loma de Piedrafita. In Belchite is tijdens de Spaanse burgeroorlog hevig gevochten. De ruïnes zijn in stand gehouden ter herinnering aan deze verschrikkelijke oorlog. Het is nu het leefgebied van onder andere de zwarte tapuit, de blauwe rotslijster, de blonde tapuit, de zwarte spreeuw en de rotsmus. In El Planerón is nog de oorspronkelijke steppevegetatie behouden. Specialiteit van dit fraaie reservaat is de duponts-leeuwerik, die lastig te vinden is. We gaan af op de karakteristieke zang, die vooral in de vroege ochtend te horen is. Er zijn ook andere leeuweriken te zien: de kortteenleeuwerik en de kalanderleeuwerik zijn hier niet zeldzaam. Verder maken we een goede kans op het zwartbuik- en witbuikzandhoen, de blonde tapuit en de griel.

Vandaag gaan we op weg naar de Sierra de Guara en bezoeken onderweg twee steppes op zoek naar steppevogels. Ook vandaag neemt de lokale gids ons mee naar een aantal bijzondere plekken, waaronder een locatie waar oehoe's broeden. Ook kijken we uit naar de kleine torenvalk, de havikarend, de kuifkoekoek en de scharrelaar. Steenarenden zijn hier vrijwel altijd goed te zien, een lust om naar te kijken. Op de telegraafdraden langs de weg zitten bijeneters en roodkopklauwieren en in de lucht zien we zwarte en rode wouwen en vale gieren, die hier vrij algemeen zijn.

Na aankomst in Alquézar, aan de voet van de Sierra de Guara, betrekken we onze kamers in het fraaie hotel Villa Alquézar. Misschien is er nog tijd om op eigen gelegenheid de omgeving te verkennen, met kans op onder andere de alpengierzwaluw, de rotsmus en de roodstuitzwaluw.

Na het ontbijt maken we vanaf ons hotel een flinke wandeling door niet al te ruig terrein. De omgeving is schitterend. Het landschap is ruig en imponerend, met veel kloven en diepe valleien met kristalheldere riviertjes. Olijf- en amandelboomgaarden, akkers, geurige ruigten en bergen wisselen elkaar af. We maken kans op een flinke vogellijst, met onder andere de raaf, de alpenkraai, de staartmees, het goudhaantje, de bergfluiter, de baardgrasmus, de orpheusgrasmus, de cirlgors, de rotsmus, de blauwe rotslijster, de rode rotslijster, de alpengierzwaluw en de bijeneter. Ook roofvogels zullen we waarschijnlijk zien, zoals de steenarend, de dwergarend, de slangenarend, de slechtvalk, de rode wouw, de aasgier en de lammergier. De lammergier is hier allerminst zeldzaam. Verder is het gebied rijk aan vlinders, waar we ook een graantje van meepikken. Als het warm is nemen we uitgebreid de tijd voor de lunch en zoeken hiervoor een leuke plek met schaduw.

De middag is ter eigen besteding. In en nabij het stadje is van alles te zien en te beleven, maar misschien heb je juist de behoefte om even op adem te komen na het intensieve vogelen van de afgelopen dagen, bijvoorbeeld bij het mooie zwembad of de tuin van het hotel.

We zijn de hele dag in de Sierra de Guara. Deze dag staat helemaal in het teken van de gierenvoederplaats die we bezoeken. Speciaal voor onze groep zullen daar een kadaver of dierenresten worden neergelegd. Van dichtbij zijn we getuige van het smulfeest van tientallen vale gieren, enkele aasgieren en soms een paar lammergieren. Deze laatste soort is wat schuwer, zodat we dan wat meer afstand moeten nemen. De gulzige vale gieren zijn gewoonlijk tot op enkele meters te bekijken! Ook raven en rode wouwen komen op het aas af. Rode rotslijsters zitten in de buurt en wachten tot ze de laatste restjes kunnen komen oppikken.

Behalve de gierenvoedering is er vandaag nog tijd voor een korte wandeling in de omgeving, waarbij we kans hebben op meerdere soorten roofvogels, de duinpieper, de tapuit, de roodborsttapuit en enkele soorten grasmussen. Terugrijdend naar Alquézar stoppen we op meerdere plaatsen. We maken nog een wandelingetje bij een spectaculaire rotsformatie en kijken uit naar de slechtvalk, de wielewaal, de draaihals en de waterspreeuw. Met wat geluk zien we misschien wel een otter.

Vandaag vertrekken we na een vroeg ontbijt naar de hoge Pyreneeën. We nemen de snelste weg via Graus. Op grotere hoogte, zo rond de 1500 meter, maken we al kans op grijze gorzen, geelgorzen, tapuiten, waterpiepers en alpenheggemussen. Aan het einde van het dal stappen we op ongeveer 1800 m hoogte uit de busjes en gaan op zoek naar de karakteristieke vogelsoorten van het hooggebergte: de alpenkauw, de waterpieper, de beflijster, de rode rotslijster, de sneeuwvink, de citroensijs, de alpenheggemus, en natuurlijk de rotskruiper. De steenarend en lammergier zijn ook niet onwaarschijnlijk. Vandaag komen we misschien niet helemaal tot de sneeuwgrens en zullen niet alle soorten zien, omdat de meeste dicht bij de sneeuwgrens leven. Bij het afzoeken van hellingen maken we ook een goede kans op gemzen en alpenmarmotten.

’s Middags rijden we door de Garganta de Añisclo, een van de mooiste en nauwste kloven van het Nationaal Park van Ordesa. In het dorpje Nerín, op bijna 1300 meter hoogte, zijn ortolaan, grijze gors en kruisbek gebruikelijke gasten. Ten slotte is het nog een klein stukje rijden naar het dorp Torla, toegangspoort tot de kloof van Ordesa, waar we de laatste twee nachten verbljven. 

Vandaag gaan we de hele dag wederom hoog de bergen in, tot en misschien hoger dan de sneeuwgrens. De dag staat in het teken van de ruige kalkbergen en kloven van Ordesa Nationaal Park.  Als het weer mee zit, maken we een spectaculaire rit met adembenemende vergezichten, kijken we in duizelingwekkende diepten en kunnen we tot circa 2200 meter komen. Misschien wandelen we gedeeltelijk terug. We zoeken vooral de rotskruiper, maar alle andere hooggebergtevogels zijn welkom. Vooral hopen we ook op het alpensneeuwhoen. De rotskruiper staat hoog op het wensenlijstje. Het is vaak een kwestie van goed de steile rotswanden blijven afzoeken. Daarbij moet je letten op de bijna vlinderachtige vlucht van dit kleine vogeltje langs de wanden, waarbij hij op zoek is naar insecten tussen de rotsspleten. Ook scharrelt hij vaak rond in rotsblokkenterrein.

We rijden terug naar Barcelona. Voor alleen de rit naar het vliegveld van Barcelona moeten we rekenen op ongeveer vier uur. Van daar vliegen we terug naar Nederland.